ارتباط سطح سرمی ویتامینD با خطر ابتلا به بیماری های قلبی-عروقی

مطالعات مقطعی ارتباط بین کمبود ویتامینD را با عوامل خطر قلبی عروقی نشان داده اند. یافته های بررسی های انجام شده برای اثبات ارتباط کمبود ویتامینD با پیامد قلبی عروقی دارای هماهنگی کامل نمی باشند، بنابراین نیاز به انجام مطالعات بیشتر در جوامع مختلف در این زمینه وجود دارد. با توجه به شیوع بالای کمبود ویتامینD در ایران مطالعه ی حاضر در راستای این هدف طراحی شد.
این مطالعه ی nested case-control در قالب مطالعه ی قند و لیپید تهران (TLGS) در زنان و مردان بالای 30 سال با میانگین سنی (6/10 ±) 7/56 سال که در بدو ورود به مطالعه بیماری قلبی عروقی نداشته اند، انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری Risk Set Sampling گروه شاهد به نسبت یک به یک با موردها انتخاب و از نظر سن و جنس و ماه خون گیری مشابه سازی شدند.
میانه ی سطح سرمی 25(OH)D در گروه مبتلا به بیماری های قلبی عروقی (موردها) نسبت به گروه شاهد کاهش قابل توجهی نشان می داد (001/0>P). پس از تعدیل اثر عوامل خطر شناخته شده ی قلبی- عروقی، نسبت شانس برای ابتلا به رخداد قلبی عروقی در افراد با سطح سرمی 25(OH)D کمتر از10 نانوگرم در میلی لیتر در مقایسه با افراد دارای سطح سرمی بالاتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر (فاصله اطمینان: 88/5-75/1) 21/3 بود.
بین سطح سرمی ویتامینD و ابتلا به پیامدهای قلبی عروقی به طور مستقل رابطه ی آماری معنی دار وجود دارد