استفاده ی موضعی استروژن موجب تسریع روند ترمیم زخم در موش های صحرایی دیابتی می شود

زخم های دیابتی به ویژه در ناحیه ی پا و نارسایی در ترمیم آن ها، از مواردی است که بیشتر بیماران دیابتی در طول بیماری خود با آن درگیر می باشند. با توجه به گزارش های گذشته مبنی بر نقش مثبت استروژن در تسریع روند ترمیم زخم، این پژوهش اثر احتمالی استروژن موضعی بر ترمیم زخم در موش های دیابتی را مورد بررسی قرار داد.
66 موش نر از نژاد ویستار به دو گروه سالم و دیابتی تقسیم شدند و هر گروه به سه زیرگروه کنترل (دست نخورده)، شاهد و آزمون تقسیم بندی گردیدند. در همه ی گروه ها یک زخم مدور با قطر 5/1 سانتی متر بر سطح پشت موش های سالم و دیابتی (القا شده توسط استروپتوزوتوسین) ایجاد شد. در زیرگروه آزمون، روزانه پماد استروژن با دوز 5/0 میلی گرم و در زیرگروه شاهد، پماد جنتامایسین با دوز 5/0 گرم استفاده شد. روند ترمیم زخم به صورت ماکروسکوپی و میکروسکوپی در روزهای 3، 5، 7، 14، 21 و 28 مورد پی گیری قرار گرفت.
در بررسی ماکروسکوپی، زخم های گروه دیابتی در مقایسه با گروه سالم ترمیم دیر تری داشته و التیام زخم در زیرگروه آزمون در موش های سالم و دیابتی از روز 7 به بعد تغییر چشمگیری داشته است(05/0P<). در بررسی میکروسکوپی گروه سالم، شاخص تشکیل بافت جوانه ای اختلاف نداشته ولی افزایش رگ زایی و تشکیل اپیتلیوم جدید در زیرگروه آزمون مشهود بود. در گروه دیابتی نیز در تمام موارد، زیرگروه آزمون پیشرفت محسوسی نسبت به زیرگروه شاهد نشان داد.
براساس یافته های به دست آمده در این پژوهش، استروژن می تواند موجب تسریع در ترمیم ناقص زخم های دیابتی شود.