تاثیر ضریب دید به آسمان در آسایش حرارتی کاربران فضای باز شهری

از مهمترین بخش های برنامه ریزی و طراحی فضای باز شهری، توجه به ارتقاء کیفیت محیط و افزایش رضایت کاربران است. شناخت رابطه متغیرهای اقلیمی- محیطی موثر بر آسایش حرارتی، امکان ارائه راهکارهای مناسب افزایش کیفیت محیط فضاهای باز را به وجود می آورد. یکی از متغیرهای موثر در خرد اقلیم فضای باز شهری «ضریب دید به آسمان» می باشد که بیان کننده نسبت میزان تابش دریافتی یک سطح صاف از مجموع تابش های نیم کره دربرگیرنده آن سطح است. هدف اصلی این پژوهش بیان رابطه میان «ضریب دید به آسمان» و عوامل موثر در خرد اقلیم فضای باز بوستان های شهری است. انتخاب روش پژوهش، متناسب با شرایط نمونه های مورد مطالعه برگرفته از بررسی پژوهش های مشابه و مطالعه تطبیقی روش های اندازه گیری «ضریب دید به آسمان» بوده است. در پژوهش های پیشین، رابطه میان «ضریب دید به آسمان» و دمای هوا دارای نتایج یکسانی نبوده است، هر چند رابطه محسوسی بین میانگین «ضریب دید به آسمان» و «دمای جزایر گرمای شهر» دیده شده است. در این پژوهش، مطالعه میدانی در 78 نقطه از 27 ایستگاه بوستان های ملت، ساعی، لاله، شهر و بعثت شهر تهران در طی دو هفته اول فصل پاییز انجام گرفته است. «ضریب دید به آسمان» از طریق عکس برداری کروی استخراج و ضرایب با برنامه های محاسباتی اندازه گیری شده است. اطلاعات اقلیمی برداشت شده نقاط منتخب شامل دمای هوا، دمای کروی، سرعت باد و رطوبت، مبنای محاسبه «میانگین دمای تابشی» قرار گرفت و سپس میزان همبستگی تمامی متغیرها با «ضریب دید به آسمان» بررسی گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد همبستگی «ضریب دید به آسمان» با «میانگین دمای تابشی» و دمای کروی، بیش از همبستگی «ضریب دید به آسمان» با سایر متغیرهای اقلیمی می باشد. در این رابطه افزایش «ضریب دید به آسمان» منجر به افزایش «میانگین دمای تابشی» بصورت مستقیم می گردد. بر این اساس، اهمیت توجه به میزان «ضریب دید به آسمان» نقشی تعیین کننده در خلق فضاهای مطلوب از نظر آسایش حرارتی در فصول گرم سال دارد.