«به ساکنان خانه/ و صاحبان تازه/ سپردم که شب به خیر بگویند/ و گرنه در سکونت شان اختلاف خواهد بود/ به روح ناظر او شب به خیر باید گفت/ به او/ به مادر من/ زنی که پیرهنش رنگ های خرم داشت/ من از سپید و صورتی و آبی/ آمیختن را دوست می دارم/ رنگ بی رنگی/ رنگ کامل مرگ/ درخت ها زردند/ عجیب نیست/ فصل بهار است...» سفر پنجم، در 1356 منتشر شد با شمارگان بسیار [در قیاس آن سال ها و این سال ها] صفارزاده برای انتشار این کتاب که نیمی از شعرهایش اشاراتی مستقیم داشتند به شرایط روزگار پهلوی دوم و به حرکت اسلامی مردم، چندین بار توسط ساواک مورد پرس و جو قرار گرفت اگر یکی دو سالی زودتر منتشرش کرده بود حتما چند سالی در زندان می ماند اما در سال های 56 و 57 ساواک از کنترل اوضاع ناتوان بود.