نظریه اخلاقی اپیکوریان در وهله نخست برای تامین آرامش روانی طرح ریزی شده است. بر اساس این نظریه، انسان باید سعی کند تا به حالت و وضعیتی تشویش ناپذیر برسد و به عبارت دیگر، بکوشد تا به آرامش باطنی دست یابد و تلاش نماید تا جسم او نیز مانند جانش در آسایش باشد. آسایش و آرامش کامل بزرگترین لذت است. لیکن باید توجه داشت که سکون خاطر و آرامش روحی غایت اخلاق نیست. تنها غایتی که اپیکور به آن معتقد است عبارت است از لذت. آرامش روحی و سکون خاطر تا آنجا که از این غایت تبعیت می کنند، یعنی تا جایی که موجب تولید لذت شوند معتبر و ارزشمند هستند و الابه خودی خود دارای ارزش ذاتی نیستند. آرامش بیش از هر چیزی مبتنی