شرایط پراسترس کاری، کم خوابی و مشکلات اجتماعی ممکن است موجب تشدید اختلال دوقطبی شود.

بیماری دوقطبی یا اختلال دوشخصیتی، نوعی بیماری خلقی است که مبتلایان به آن علائمی همچون افسردگی، شیدایی، حالاتی شبیه به شادابی بیش از حد بدون علت، تحریک پذیری، پرخوابی، پرحرفی و بیقراری از خود بروز می دهند.

اختلال دو شخصیتی گاه با رفتارهای غیرمنطقی، عصبانیت بیش از حد و پرخاشگری همراه است و گاه شدت بیماری در بیماران دوقطبی به حدی است که ارتباط آنها با واقعیت قطع شده و حالاتی از روان پریشی پیدا می کنند. اختلال دوقطبی از بیماری های شدید در میان بیماری های روانپزشکی به شمار می رود اما با این وجود قابل درمان است و انواع خفیف تری از این بیماری نیز وجود دارد که شدت کمتری داشته و راحت تر درمان می شود تا جایی که به علت خفیف بودن ممکن است در افراد دیر تشخیص داده شود. در این حالت فرد مبتلا، عملکرد بهتری دارد و بیماری دوقطبی در آنها، بیشتر به صورت ایجاد مشکل در مسائل زناشویی و برقراری ارتباط با دیگران بروز می یابد.

شرایط پر استرس کاری، کم خوابی و مشکلات اجتماعی ممکن است موجب تشدید این اختلال در آنها شود. متاسفانه این اختلال از جمله بیماری های مزمن همچون دیابت و فشار خون به شمار می رود، به شکلی که خود بیماری با مصرف دارو به صورت کامل درمان نمی شود بلکه فقط با مصرف مداوم دارو، عوارض و مشکلات آن تحت کنترل در آمده و فرد به حالت عادی برمی گردد.