به قولی اهالی رسانه، وقتی خبر، حتی یک روز از انتشارش بگذرد، دیگر سوخته به حساب می آید. اما بعضی اخبار هستند که حتی اگر چند روز بعد هم به سراغشان بروی و مطرح شان کنی، اتفاقی نمی افتد از بس که ناگوار بوده اند. حالااز ساعت 7:15 صبح شنبه هشتم شهریور که خبر رسید سقف «سینما فلور» یعنی همان سینمای معروف چهارراه معزالسلطان در محله امیریه تهران فرو ریخته خیلی ها ناراحت هستند، از بس که خاطره ساخته و در اذهان اهالی طهران قدیم، خود خاطره بوده است. ساکنان محله امیریه که افزون بر قنادی لادن، همین سینما، جزئی از خاطره جمعی شان به حساب می آمد و حتی «مرتضی احمدی» هم از آن یاد می کرد، درست سی سالی می شد که از آن تنها یک ساختمان غبارگرفته و متروک با سردر بزرگ و کلمه قرمز رنگ «فلور» برایشان خودنمایی می کرد. سال 1316 بود که با نام «روشن» فعالیتش را با مدیریت یدالله طالقانی آغاز کرد و بیست و سه سال بعد، با تغییر تملک به نام «فلور» تغییر یافت تا سرانجام پس از انقلاب و در آخرین روزهای بهار 1364، در حالی که نامش «گل» شده بود، برای همیشه تعطیل شد. در این سال ها، یک بار هم دچار حریق شد تا روند تخریبش سرعت بگیرد. حالاکه دیگر تخریب شد و رفت پی کارش. دیگر چه فرقی می کند که نشت لوله آب، عمر این بنای فرتوت و فرسوده را به سرآورده یا بی خیالی مالک آن. چه فرقی می کند که نابود شد یا نابودش کردند. مهم این است که خاطره 78 ساله بچه محل های امیریه رفت زیر خروارها خاک و چوب و سنگ.