سایه آدم ها، کوتاه و جمع و جور روی قبرها افتاده؛ همسایه های مزاری که جمعیت، دورش را گرفته اند. سر ظهر است. ساعت یک. چند دختر جوان دور تا دور قبر نشسته اند. نگاهشان به گل های سرخ پرپر شده و تصویر حک شده خواننده محبوبشان روی سنگ قبر است. آنهایی که ایستاده اند، یکی از آهنگ ها را با هم زمزمه می کنند. «یکی هست تو قلبم...» صدای گریه یکی دو نفر از دخترها بلند می شود. یکی از میان جمعیت زیر گوش دوستش می گوید:«آخی، طفلی ها چقدر هم دلشان پر است.» دوستش جلوی دهانش را می گیرد و سرش را پایین می اندازد. خانمی حدودا 40 ساله به جمعیت شکلات تعارف می کند. مردی که چند متر آن طرف تر از مزار ایستاده، شکلات برمی دارد و وقتی زن از او فاصله می گیرد، می گوید:«همه اش سیاه بازیه.»