ولادیمیر پوتین توانست در سوریه وارد عمل شود، نه برای اینکه او جسور است و نه برای اینکه از باراک اوباما قاطع تر، بلکه از آنجا که او دارای یک استراتژی روشن است. پوتین متحد دولت بشار اسد است. او دشمن مخالفان دولت سوریه است. او از متحد خود حمایت می کند و با دشمنانش مبارزه. در مقایسه، واشنگتن و غرب از اساس سردرگم شده اند.

ایالات متحده در این مبارزه برای چه کسی بجنگد؟ ما می دانیم که آنها در برابر رژیم رییس جمهور سوریه بشار اسد هستند. همچنین داعش و گروه های دیگر چون جبهه نصرت و احرار شام هم حریف اصلی این رژیم هستند. نیروهای حزب الله و نیروهای ایرانی هم از دولت سوریه حمایت می کنند. غرب تقریبا در مقابل هر گروهی قرار دارد که در سوریه می جنگد. بنابراین، این عامل به وضوح موجب عدم انسجام استراتژیک می شود.