جانکاه است نوشتن در لحظه های پس از مرگ کسی که همه دمادمش شور زندگی بود. کسی که به موطنش عشق می ورزید و خالصانه و خاضعانه دوستش داشت. کسی که اگرچه نام دهان پرکنی نداشت و حتی خبر درگذشت اش را هم خیلی ها متوجه نشوند، اما اهل فن می دانند که «حمید ایزدپناه» برای اعتبار و اعتلای فرهنگ و تاریخ لرستان چه کرد. بازگرداندن دژ فلک الافلاک به مردم، مهم ترین خدمت اش به میراث فرهنگی ایران بود. آنگاه که در سال 1348 به ریاست اداره فرهنگ و هنر لرستان منصوب شد، قلعه ای که البته زندان بود اما او با همت ستودنی اش، بازسازی و تبدیل به موزه کرد. او کتاب هم بسیار نوشت که «کتیبه های لرستان»، «شاهنامه لکی»، «فرهنگ لری»، «فرهنگ لکی»، «شاعران در اندوه ایران»، «داستان ها و زبانزدهای لری و کتاب شناسی مثل های فارسی» و «آهنگ ها و ترانه های لری»، تنها تعدادی از آنها است. ایزدپناه به «صفای لرستانی» تخلص می کرد و شعر هم می سرود. او در سال 1346 به دعوت انجمن آثار ملی به پژوهش و شناسایی آثار باستانی و تاریخی لرستان پرداخت که محصول آن، با نام «آثار باستانی و تاریخی لرستان» در سال 1350، در سه مجلد، منتشر شد. 19 اردیبهشت امسال، مراسم بزرگداشتش به همت مجله بخارا برگزار شد و مقرر است تا انتشارات اساطیر نیز در سال آینده، یادنامه ای شامل مقالاتی در ایران شناسی و لرستان پژوهی، به نام و یاد او به طبع رساند. آخرین گفت و گوی این لرستان شناس زبده و خبره، 14 آذر امسال در صفحه 7 روزنامه «ایران» منتشر شد؛ او که می خواست تا پس از نوروز به ایران بیاید و به لرستان برود تا ادامه تحقیقاتش را کامل کند، اما اجل مهلتش نداد. ماهیچه های قلب رئوف و خدوم اش، که مدتی بود ضعیف شده بود، چهارشنبه شب 21 بهمن در منزلش در پاریس، از حرکت بازایستاد تا لرستان، دچار ثلمه ای جبران ناپذیر شود.

پیکر «حمید ایزدپناه» دیشب به تهران منتقل شد و مراسم تشییع او، ساعت 10 صبح فردا یکشنبه 25 بهمن، برگزار و در قبرستان خضر خرم آباد به خاک سپرده خواهد شد. مراسم ترحیم وی نیز همین روز از ساعت 15 تا 17 در مسجد صاحب الزمان خرم آباد منعقد می شود.