جعفر والی یکی از هنرمندان بزرگ تئاتر است. او همچنین بازیگر خوبی در عرصه سینماست. زمانی که در اداره تئاتر گروه بندی شد، من و جعفر والی در یک گروه بودیم. در ضمن همسایه بودیم؛ همسایه دیوار به دیوار. دیگر حکم خویش و فامیل را پیدا کرده بودیم. در تمام این سال ها هر چه از اخلاق ایشان به یاد دارم همه گشاده رویی و خوش خلقی است.

از سال 1350 در بیشتر پیس هایی که جعفر می نوشت من بازی می کردم. اجرای صحنه ای فیلم درخشان داریوش مهرجویی یعنی «گاو» را پیش از تولید این فیلم جعفر والی در سال 1344 کارگردانی کرد. من در این کار نمایشی حضور نداشتم اما علی نصیریان و عزت الله انتظامی در این کار با والی همکاری داشتند.

من با جعفر والی بالغ بر 17 کار نمایشی انجام دادم که اغلب در شبکه تلویزیونی قبل از انقلاب به صورت زنده اجرا می شد چون آن زمان کمتر برنامه های تولیدی ضبط و پخش می شد. همچنین چند نمایش روی صحنه کار کردیم. به او نزدیک بودم و در اغلب کارهایی که با والی انجام می داد حضور داشتم که همگی برایم لذت بخش بود. پیس هایی که جعفر کار می کرد شامل طیف وسیعی به لحاظ سیطره ذهنی بود. یکی از کارهایی که با همکاری والی انجام دادیم، نمایش «توی گوش سالمم زمزمه کن» بود.

داستان دو پیرمردی که تصمیم به خودکشی گرفته اند و بنابراین تصمیم می گیرند به این بهانه روز آخری را که زنده هستند، حسابی لذت ببرند. در این تئاتر من و جعفر نقش دو پیرمرد را بازی می کردیم. شنیده ام این روزها او درصدد اجرای دوباره این اثر برآمده است.

از این اتفاق خوشحالم و برای او آرزوی موفقیت می کنم. ایشان مدت ها در خارج از ایران زندگی می کرد با وجود این ما به یادش بودیم و از اینکه دوباره به مملکت خودش بازگشته است بسیار خوشحالیم و برایش موفقیت آرزو می کنیم.