سر ظهر بود و مادر بزرگم داشت کشمش سیاه دودی می ریخت توی تغار آبدوغ خیار که صدای آخ آخ و عربده کشیده و دردناک فرود از بیرون آمد و دل مادر بزرگم هری ریخت پایین. به ضرب محکمی تغار را زمین گذاشت و شتک دوغ از لبه ها پلقی پاشید بیرون.

دمپایی جلو بسته اش را لنگه به لنگه پا کرد و دوید سمت در دو لنگه حیاط. صدای دردناک فرود هنوز می آمد. از هول چادرش را نبرد و وقتی یادش آمد برنگشت.

پیرهن فرود را از روی بند که نیم ساعت پیش شسته بود و حالانم داشت، برداشت و سر کشید. نمی دانستم چه دید که یا ابوالفضل بلندش، بلندتر از صدای درد فرود تا توی خانه آمد. من کار زیادی از دستم بر نمی آمد. سر جمع یک سال و سه ماهه ام وقتی آن روز می رسد.