1- چندروزی از زلزله کرمانشاه نگذشته بود که خبر برگزاری تورهای زلزله گردی از سوی یک آژانس گردشگری، فضای خبری کشور را تحت تاثیر خود قرارداد. درحالی که هنوز بیم پس لرزه های احتمالی در میان خانه های از پایه سست شده منطقه می‎رفت این آگهی در شبکه های مجازی دست به دست شد: «بازدید از وضعیت مناطق زلزله زده به منظور کمک بهتر با قیمتی تقریبا منصفانه.» اعلانی که سروصدای بسیاری کرد و انتقادهای زیادی داشت. البته این انتقادها در تقابل با نظر چندتن از فعالان گردشگری قرار گرفت که این عمل را با گردشگری سیاه یکی دانسته و گفتند که این موضوع، عملی بسیار شایع درجهان است و باید این نوع گردشگری را پذیرفت و انگ سودجویی به آن نزد.

2- در گردشگری سیاه افراد به دیدن آثار وقایع تلخی مانند شهرهای زلزله زده، مناطق سیل زده، بازماندگان جنگ ها و حملات شیمیایی می روند. هدف از این سفر هم تجسم بحران های طبیعی و انسانی در مناطقی است که دچار آسیب شده و افرادی را به کام مرگ فرو برده اند. با مداقه بیشتر در معانی این نوع گردشگری، می فهمیم که در هیچ جای جهان، درست در روزهای پس از بروز فاجعه که هنوز امنیت جانی برای گردشگران تامین نشده، عملیات امداد به اتمام نرسیده و حتی امکان بروز پس لرزه های جدید وجود دارد، فعالان گردشگری اقدام به برگزاری تورهای بازدید نمی کنند! تمامی اینها را بگذارید در کنار مساله مهم تری چون واکنش منفی جامعه محلی در برابر تصور سودجویی افراد از مصائب آوار شده بر زندگی شان. در پایان توصیه دیگری برای دوستداران گردشگری سیاه که اتفاقا در یکی از ستون های ایرانشهر به آن اشاره کردم: برای گردشگری سیاه، هنوز هم وقت است تا سری به ارگ قدیم بم که در حال بازسازی است بزنید: ورزقان، زرند، داهویه را هم فراموش نکنید.