همه می دانیم که درآمد دولت پایین و هزینه هایش بالارفته و بدنه اش را کارمندانی تشکیل می دهند که حقوق شان هرماه، بخش اعظمی از موجودی خزانه را می بلعد. یارانه ها هم که قوزبالاقوز است. میراث بدهی های دولت قبلی هم کم نبوده و البته پرواضح است که مالیات و عوارض یکی از راه های تعدیل خرج و دخل دولت است. اما انتظار این است که دلایل چنین افزایشی به هردلیلی که انجام شده باشد، صریح و شفاف با مردم در میان گذاشته شود. در این میان کشیدن تن نحیف گردشگری، به میان کارزار بالا و پایین رفتن ها، دور از انصاف است. اینکه گفته شود افزایش عوارض خروج، قرار است در جهت رونق گردشگری داخلی صرف شود، فقط کم لطفی و ساده انگاری در حق این صنعت آسیب دیده است. مردم مشکلات دولت و کشور را درک می کنند و همان طور که تا به حال نیز ثابت کرده اند، پای آن ایستاده اند. بهتر است دلایل اصلی این پیشنهاد واضح اعلام شود و جای گمراه کردن فضای جامعه، پیرامون چرایی آن مباحث کارشناسی انجام شود. قطع به یقین مناسب بودن یا نبودن این طرح نیز باید با حضور اقتصاددانان بررسی شود، اما باید گفت که این افزایش هزینه لااقل از جهت رونق بخشی به گردشگری داخلی بی اثر بوده و صرفا در جهت افزایش درآمد عمومی است. در هفته ای که گذشت چند متخصص محیط زیست، با ارایه پیشنهادی درخواست فعال شدن کمپین محیط زیستی با عنوان، «جایگزین شدن عوارض استفاده از ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف به جای افزایش عوارض خروج از کشور» را مطرح کردند. هرچند ابعاد کارشناسی شده این طرح هنوز مشخص نیست، اما می توان چنین بحث هایی را به فال نیک گرفت و امیدوار بود که با مشورت گرفتن از متخصصان در حوزه های مرتبط، به راهکارهای مناسب تری در جهت افزایش درآمد عمومی رسید، تا هم مردم با طیب خاطر سهم خود را در امور کشور ادا کرده و هم دولت از انواع اتهامات دور بماند.