فرزانه منصوری همسر زنده یاد ابراهیمی از یک دهه بلاتکلیف ماندن کتاب های همسرش ناراحت شده و درگفت و گو با رسانه ها از این اتفاق گلایه کرد. همین موضوع موجب شد معاون امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه 6 به دیدار منصوری برود.

معاون این منطقه با بیان این که منطقه تمام توان خود را برای راه اندازی موزه مرحوم نادر ابراهیمی به کار گرفته است گفت: با توجه به تغییر مدیریت در سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران، راه اندازی این موزه با تاخیر روبه رو شده است. البته این تنها بهانه برای تاخیر ده ساله ایجاد موزه نبود و همان طور که انتظار می رفت توپ تقصیرات همچنان به زمین دیگری فرستاده می شد تا مدیران حداقل از ترکش های رسانه ای ایجاد شده کمتر آسیب ببینند. بسیاری از کارشناسان شورای شهری ها را متهم به سیاسی کاری کردند. آنها معتقد بودند سیاسی کاری مدیریت شهری به جایی رسیده که کارکردهای مدنی و فرهنگی این شورا را در سایه یا حاشیه قرار داده و غلظت نگاه سیاسی و ورود به جدال های سیاسی و رقابت های خاص منجربه فراموش شدن وظیفه بنیادین اجتماعی و فرهنگی شورای اسلامی شهر تهران شده است. البته پاسخ هم روشن بود و آنها این خلف وعده ها را به گردن مدیران پیشین می انداختند. در این میان عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران هم خیلی زود واکنش نشان داد. حجت نظری در این خصوص اعلام کرد: من از گذشته این اتفاق اطلاعی ندارم و نمی دانم چرا مسئولان شهری در این خصوص تعلل کردند اما حتما در اولین جلسه کمیسیون فرهنگی از خانم منصوری دعوت می کنیم تا دغدغه های وی رفع شود. البته از آنجا که به نظر می رسد گوش بسیاری از جمله همسر نادر ابراهیمی از این وعده ها پر است. حجت نظری اعلام کرد که این موضوع «مشمول زمان» نمی شود و بسرعت پیگیری خواهد شد. بشود یا نشود، فضایی اختصاص بدهند یا ندهند، جایی در خور باشد یا نه آنچه در میانه این چالش یک ماهه میان مسئولین و همسر نادر ابراهیمی برای دوستداران فرهنگ ایران ماند یک سوال از سوی فرزانه منصوری بود، جایی که او با صراحت اعلام کرد: شهری که نتواند اتاقی بزرگ به یک هنرمند بدهد که چهار نسل از یک کشور دوستش دارند، چطور می خواهد ادعای فرهنگ داشته باشد؟