فلسفه تطبیقی و مبانی روش شناختی آن از دیدگاه هانری کربن

نخستین گام در کارآمدی و ثمربخشی هر مطالعه و پژوهش، شناخت مبادی تصوری و تصدیقی، به ویژه مبانی روش شناختی آن، است. فلسفه تطبیقی نیز به عنوان روی آوردی نوپا در پژوهش های فلسفی، روش شناسی خاصی دارد که باید آن را کشف کرد و در مطالعات فلسفی تطبیقی به کار بست. شاید بتوان سخنرانی سال 1353 هانری کربن در دانشگاه تهران را نخستین بحث جدی درباره فلسفه تطبیقی در ایران دانست. کربن در این سخنرانی، بر اساس دیدگاه خاص خود از حکمت اشراقی و با نقد تاریخ گرایی، تلاش کرد ماهیت فلسفه تطبیقی را آشکار ساخته، روشی کارآمد و غیرسلیقه ای برای آن ارائه نماید. او بر اساس روش پدیدارشناسی فلسفی هوسرل، درباره فلسفه تطبیقی تامل کرد و آن را یگانه روش مطالعات فلسفی تطبیقی معرفی نمود. مقاله حاضر با هدف تبیین دیدگاه کربن درباره روش شناسی فلسفه تطبیقی با استفاده از مبانی و آموزه های پدیدارشناسی هوسرل و عمدتا بر اساس متن سخنرانی مزبور و بررسی و نقد آن به قدر میسور به رشته تحریر درآمده است.