دریچه ای نظری بر سیاست فناوری نوین

در چند سال اخیر با پیدایش انقلاب صنعتی چهارم و بسیط یافتن نظام های سایبری، سیاستگذاری تکنولوژی به عنوان عنصری حیاتی و ارزشمند تلقی شده و نوآمد کردن آن به عنوان مولفه ای از توسعه یافتگی و قدرت محسوب می شود. اهمیت این موضوع را زمانی بهتر متوجه می شویم که رقابت های استراتژیک بازیگران بین المللی-عموما قدرت های بزرگ- جهت فعالیت های خود را به سمت و سوی تحقیق و توسعه در حوزه فناوری های نوظهور سوق داده و در حال تبدیل کردن آن به یکی از مهمترین مزیت های راهبردی در محیط داخلی و جهانی هستند. این مقاله با مفروض گرفتن آینده رقابت ژیوپلیتیک-ژیواستراتژیک با محوریت تکنولوژی و نوع رگولاتوری آن و با بهره گیری از روش تحلیلی-توصیفی به دنبال پاسخ به این سوال است که "فناوری" چگونه توسط جوهره دوانگار سیاستگذاری و تنظیم گری دچار دگردیسی شده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد سیستم های پیشرفته فناورانه با بازتولید مولفه های نوین ژیوپلیتیکی و استفاده از کارکردهای نظامی، امنیتی، سیاسی، ژیواکونومیکی و ژیوکالچری آن، تاثیر قابل ملاحظه ای در ارتقاء، تحول و تطور پیشرفت و قدرت کشورها دارد.