استفاده از خط کشی راه ها به عنوان یک مانع بصری و غیرفیزیکی با رویکرد کاهش سرعت در بزرگراه ها

سرعت، مهم ترین عامل در بیشتر تصادفات منجر به مرگ، به شمار می آید. شیوه های مختلفی جهت کاهش سرعت خودروها در جاده ها و دست یابی به ایمنی لازم مورد استفاده قرار می گیرد. برای این منظور عمدتا از دو نوع موانع فیزیکی و غیرفیزیکی استفاده می شود. موانع غیرفیزیکی به صورت بازدارنده ادراکی عمل می کنند. موانع ادارکی روشی مؤثر برای کاهش سرعت حرکت وسایل موتوری است. این موانع ادراکی می تواند جهت کاهش سرعت در مکان هایی مثل محل ساختمان راه، قوس ها، میدان ها و حتی عوارضی های بزرگراهی مورد استفاده قرار گیرد. لذا لازم است تا روش ها و الگوهای مختلف کاهش سرعت به صورت ادراکی مورد بررسی قرار گیرد تا ایمنی مورد انتظار حاصل شود. این مقاله به معرفی و بررسی روش های کاهش سرعت ادراکی می پردازد. برای این منظور از تکنیک خط کشی روسازی به عنوان یک عامل غیرفیزیکی که می تواند برروی ادراک راننده تاثیر بگذارد استفاده شده است. در این نوشتار انواع مختلف خط کشی های روسازی معرفی و مورد ارزیابی قرار گرفته، همچنین مطالعه موردی در ایران و برای عوارضی های کرج و قزوین انجام گرفته است. نتایج این مطالعات نشان داد که استفاده از خط کشی به عنوان یک روش غیرفیزیکی از لحاظ هزینه و ایمنی مناسب تر از سایر روش ها است.