نشریه بیماریهای عفونی و گرمسیری
پیاپی 37 (بهار 1386)

لامیوودین (LAM) به طور گسترده جهت درمان بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن B (CHB) به کار می رود. موتاسیون های YMDD که موجب مقاومت به LAM می شوند پس از درمان طولانی مدت با LAM مشاهده می گردند. مطالعات اخیر نشان داده اند که موتاسیون های YMDD می توانند به صورت یک تغییر ژنتیکی در بیماران CHB که تحت درمان با لامیوودین قرار نگرفته اند نیز دیده شوند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی موتانت های طبیعی YMDD در بیماران CHB درمان نشده با لامیوودین انجام شد.
در این تحقیق 77 بیمار مبتلا به CHB بدون سابق درمان با LAM مورد مطالعه قرار گرفتند. سرم این بیماران توسط روش Polymerase chain reaction- restriction fragment length polymorphism (PCR-RFLP) از نظر وجود wild-type YMDD motif mutants مورد بررسی قرار گرفت. در تمام بیماران آنزیم های کبدی (AST, ALT)، HBeAg و anti-HBe نیز آزمایش شدند.
از 77 بیمار مورد مطالعه، %73 مرد و %27 زن با میانگین سنی 27.4 +/- 9.3 سال بودند. میانگین ALT و AST بیماران به ترتیب 124.4 +/- 73.4 IU/L و IU/L 103.1 +/- 81 بود. %40 بیماران از نظر HBeAg و %60 آنها از نظر HBeAb مثبت بودند. در هیچیک از بیماران، wild-type YMDD motif mutants علی رغم میزان آنزیم های کبدی و وجود یا عدم وجود HBeAg و anti-HBe یافت نگردید.
اگر چه موتاسیون های طبیعی YMDD در بیماران CHB که تحت درمان با لامیوودین قرار نگرفته اند، گزارش گردیده است، این موتاسیون ها در بیماران CHB ایرانی درمان نشده با LAM مشاهده نگردید.

لیشمانیوز یکی از 6 بیماری مهم گرمسیری است. سه گونه از انگل لیشمانیا بعنوان عامل لیشمانیوز انسانی در ایران شناخته شده اند و از نظر اهمیت اپیدمیولوژیکی به ترتیب عبارتند از لیشمانیا میجر، لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا دنووانی. هدف از این تحقیق این بوده است که با استفاده از روش های ملکولی احتمال وجود انگلهای دیگری از لیشمانیای پستانداران در ناقلین بیماری لیشمانیوز جلدی در ایران تعیین گردد.
با استفاده از روش (Nested PCR) دوقطعه از ژن ITS – rDNA، بطوریکه یک قطعه شامل (ITS1) با (5.8s rRNA gene) و قطعه دیگر شامل منطقه تکرار پلی مورفیک میکروساتلایت (5'') به سمت (ITS2) بوده است تکثیر یافت که توالی و نیز اندازه این قطعات، برای گونه های لیشمانی، اختصاصی، قابل تفکیک و تشخیص با یکدیگر بوده است.
با استفاده از Nested PCR و از ژن ITS – rDNA نه تنها لیشمانیا میجر بلکه لیشمانیا تورانیکا و لیشمانیا جربیلی نیز برای اولین بار از پشه خاکی های ایران جدا و تایپ گردید. لیشمانیا میجر، لیشمانیا تورانیکا و لیشمانیا جربیلی به عنوانن لیشمانیاهای جوندگان جربیلیده مشهور هستند. هر سه گونه این لیشمانیاها، از دو منطقه شناخته شده بیماری لیشمانیوز جلدی روستایی ایران، در شمال شرقی ترکمن صحرا و در مرکز ایران در اصفهان، در پشه خاکی های این مناطق یافت گردد. 50 مورد آلودگی لیشمانیایی در پشه خاکی های که در این مناطق وفور بالایی داشتند جدا گردید. حداقل 7 هاپوتایپ متفاوت یا استرین بر اساس تفاوت های جغرافیایی از لیشمانیا میجر در 4 یا 5 پشه خاکی (فلبوتوموس پاپاتاسی، فلبوتوموس کوکازیکوس و یا فلبوتوموس مونگولنسیس و یا هردو "پشته خاکی جنس ماده این گونه از نظر مرفولوژیکی از هم غیر قابل تشخیص اند"، فلبوتوموس سرژنتی و سرژنتومیا سینتونی یافت شد. یک استرین از لیشمانیای جربیلی در 5 تا 6 گونه پشه خاکی که شامل پشه خاکی های نامبرده شده و نیز فلوبوتوموس انصاری است یافت گردید. تنها یک استرین از لیشمانیا تورانیکا و تنها در فلبوتوموس پاپاتاسی این انگل لیشمانیا مشاهده شد.
با توجه به میزان آلودگی های لیشمانیای های متنوع گروه جربیلیده ها در پشه خاکی ها این ایده را مطرح سازد که بیش از یکی از این پشه خاکی های (شامل فلبوتوموس پاپاتاسی و فلبوتوموس کوکازیکوس و فلبوتوموس مونگولنسیس) می توان ناقل لیشمانیا میجر و پشه خاکی سرژنتومیا سینتونی ناقل لیشمانیا جربیلی و تنها فلبوتوموس پاپاتاسی ناقل لیشمانیا تورانیکا باشد. نیاز به مطالعات بیشتر در آینده است تا ثابت گردد که فلبوتوموس پاپاتاسی نقش اصلی را به عنوان ناقل در مناطق ZCL ایران بازی می کند.

سرطان دهانه رحم بعد از سرطان سینه به عنوان دومین سرطان متداول در بین زنان سراسر جهان محسوب می گردد. ارتباط بین تیپ های خاصی از پاپیلوماویروس های انسانی (HPV) با بدخیمی های دهانه رحم بخوبی نشان داده شده است اما در مورد میزان شیوع عفونت با HPV و توزیع و فراوانی ژنوتیپ های این ویروس در بین زنان ایرانی کارهای اندکی صورت گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین ژنوتیپ های پاپیلوما ویروس انسانی در نمونه های سرطانی دهانه رحم در استان یزد انجام گرفت.
در این مطالعه توصیفی 40 نمونه بافتی دهانه رحم از استان یزد، که درجات مختلفی از نئوپلازی را داشتند، از نظر حضور HPV و تعیین ژنوتیپ های آن مورد بررسی قرار گرفتند.
در %75 نمونه های مورد مطالعه ژنوم HPV شناسایی گردید که پس از تعیین توالی ژنوتیپ های 16، 18، 33، 45 و 73 تشخیص داده شدند. تیپ 16 فراوان ترین ژنوتیپ حاضر در نمونه ها شده بود که در %70 نمونه های HPV مثبت مشاهده گردید. بعد از آن به ترتیب ژنوتیپ های 18 (%16.7)، (%6.7) 45، (%3.3) 33 و (%3.3) 73 قرار داشتند.
آلودگی با پاپیلوماویروس های انسانی در ایران نیز همانند دیگر نقاط جهان می تواند به عنوان مهمترین عامل بروز سرطان های دهانه رحم در نظر گرفته شود و استفاده از آزمایش های شناسایی و تعیین ژنوتیپ HPV می تواند در کنار آزمایش های Pap smear، روش موثری در کنترل و پیشگیری از سرطان دهانه رحم باشد. علاوه بر این با تعیین ژنوتیپ های شایع HPV در ایران می توان واکسن مناسبی را جهت کنترل و پیشگیری از این نوع بدخیمی فراهم نمود.

عفونت های منتقله از راه غذا یکی از مهمترین مشکلات بهداشتی در جهان بشمار می روند. سمی شدن غذا ناشی از وجود توکسین ها تحت عنوان مسمومیت غذایی شناخته می شود. باسیلوس سرئوس یکی از عوامل مهم مسمومیت غذایی می باشد. هدف از انجام این تحقیق تعیین میزان آلودگی 500 نمونه مختلف غذایی از جمله شیرینی های خام، حبوبات، فراورده های گوشتی و لبنی نسبت به باسیلوس سرئوس بود.
در یک مطالعه توصیفی رقت های مختلف 10-3, 10-2, 10-1 از مواد غذایی مختلف به روش استاندارد تهیه و جهت بررسی باکتریلوژیک، کشت داده شدند. از روش های استاندارد باکتری شناسی برای تعیین هویت ایزوله ها استفاده شد. جهت بررسی توکسین زایی ایزوله ها، از کشت رده Hela استفاده گردید.
شیرینی های خامه ای بالاترین میزان آلودگی (%27) را در بین سایر نمونه ها دارا بودند. بالاترین تعداد باکتری در نمونه های مربوط به شیرینی های خامه ای ((15×104 و پایین ترین تعداد باکتری در نمونه های سوسیس و کالباس ((14×101 مشاهده شد.
سویه های مختلف باسیلوس سرئوس توانایی های متفاوتی در تولید توکسین دارند. این بررسی نشان داد باسیلوس سرئوس هنوز به عنوان یکی از آلوده کننده های باکتریایی در مواد غذایی مطرح بوده و باید توجه خاصی به آن مبذول داشت.

هدف این تحقیق جمع آوری و ایجاد بانک اطلاعاتی مستندات بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی منتشر شده در 5 سال 1380 تا 1384 بود تا بتوان از آن برای تحلیل وضعیت حوزه بیماری های عفونی به منظور تعیین اولویت های بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی استفاده کرد.
ابتدا واژه های مورد جستجو با استفاده از (ICD10) International Classification of Diseases- 10 مشخص شد. سپس مقالات منتشر شده در زمینه بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی از سال (2001) 1380 تا (2005) 1384 در بانک های اطلاعاتی PubMed، Scopus، Iranmedex، Iranmedline و Sid، مورد جستجو قرار گرفت. همچنین مقالات ارایه شده در کنگره های بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی، طرح های مصوب دانشگاه و پایان نامه های دوره پزشکی عمومی و دستیاری انجام شده در زمینه بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی جمع آوری گردید. در نهایت منابع جمع آوری شده بر حسب موضوع دسته بندی شد.
بانک اطلاعاتی مستندات مربوط به بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی شامل (%14.7) 510 مقاله انگلیسی، 798 (%23) مقاله فارسی، 2164 (%62.3) خلاصه مقاله ارایه شده در کنگره های بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی، 289 طرح پژوهشی مصوب دانشگاه و 367 پایان نامه دستیاری و دوره پزشکی عمومی انجام شده در دانشگاه در پنج سال گذشته (1380-84) می شود؛ در کل این بانک دارای 4128 سند می باشد.
منابع جمع آوری شده، یک تصویر کلی از بار بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی و سهم آن در سلامت، بار هر بیماری در بین بیماری های عفونی، گرمسیری و انگلی، فراوانی بیماری و عوارض، شدت، روند و فوریت آن را در کشور ارایه می دهد، تا امتیاز دهندگان عناوین پژوهشی با تکیه بر اطلاعات صحیح و یکسان بتوانند بدون تورش، امتیاز مناسب را تخصیص دهند.

آنتی بیوتیک ها از داروهای گران قیمت نجات دهنده بیماران عفونی محسوب می شوند. با توجه به این که استفاده نابجا و نیز هدر رفتن آن نه تنها هزینه مالی زیادی را به بیمار و سیستم بهداشت و درمان تحمیل می نماید، بلکه باعث عدم موفقیت در درمان و مقاومت آنتی بیوتیکی می گردد. از این رو، به منظور تعیین مقدار آنتی بیوتیک های هدر رفته در هر تزریق این مطالعه طراحی و اجرا گردید.
در این مطالعه مقطعی ویال های آنتی بیوتیک های استفاده شده، در یک دوره 6 ماهه در دو بیمارستان شهر تهران به صورت تصادفی جمع آوری گردید. با سرنگ 1 cc انسولین مقدار آنتی بیوتیک باقی مانده در ویال های 6 نوع آنتی بیوتیک تزریقی اندازه گیری شد.
در طول این تحقیق، تعداد 817 ویال آنتی بیوتیک های مصرف شده جمع آوری گردید. نتایج این بررسی نشان داد، در اغلب موارد برای انحلال پودر پنی سیلین کمتر از 4 cc آب مقطر استفاده شده است. در 4 درصد موارد پودر آنتی بیوتیک حل نشده به دیواره داخلی ویال باقی مانده بود. در 37 درصد موارد بیش از یک میلی لیتر از محلول آنتی بیوتیک در ته ویال باقی مانده بود. همچنین در 50 درصد موارد بیش از 0.5 میلی لیتر محلول آنتی بیوتیک در ته ویال باقی مانده بود. کمتر از 20 درصد موارد ویال ها به طور کامل تخلیه شده بودند. این وضعیت در ویال های آنتی بیوتیک جمع آوری شده در بخش ارتوپدی متفاوت بود. در این بخش تنها در 3 درصد از موارد بین 0.3 تا 0.6 از محلول آنتی بیوتیک باقی مانده بود.
چنانچه دوز آنتی بیوتیک های مصرف شده، کمتر از میزان لازم باشد، غلظت مناسب سرمی جهت مهار باکتری، یا باکتری کشی ایجاد نشده ودر نتیجه با القای مقاومت و نیز شکست درمان همراه است. با وجود آموزش ها و دستورالعمل های موجود، وقوع این موارد می تواند عدم درمان بیماران و در نهایت شکست درمان را بدنبال داشته باشد. لذا، به نظر می رسد، استفاده از فن آوری های جدید جهت ساخت ویال هایی که براحتی دارو از آنها تخلیه شود و از طرفی نظارت و آموزش های پیشرفته برای پرستاران در بخش های تزریقات می تواند از این امور جلوگیری نماید.

فراوانی ویروس هپاتیت (HGV) G در جهان از نظر جغرافیایی متفاوت و در اهداکنندگان خون بین %2.5 در ژاپن تا %24.2 در لهستان گزارش شده است. آنتی بادی E2 یک نشانگر مفید برای تشخیص بهبودی عفونت HGV می باشد و عفونت گذشته با HGV را نشان می دهد. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی میزان تماس با HGV در اهدا کنندگان خون می باشد.
نمونه خون 478 اهداکننده خون جمع آوری گردید و آنتی بادی E2 (آنتی بادی بر علیه پروتئین E2 ویروس) در آنها بررسی شد. نمونه های مثبت از نظر آنتی بادی E2 توسط روش RT PCR از جهت وجود HGV RNA بررسی گردید.
478 اهداکننده خون در این مطالعه وارد شدند. 5 نفر آنها (%1) انتی بادی E2 مثبت بودند. عفونت همزمان HGV با ویروس HBV در %33.3 آنها مشاهده گردید. اما عفونت همزمان HGV با ویروس HCV مشاهده نشد. RNA ویروس از هیچ یک 5 نمونه anti-E2 مثبت جدا نشد. ما همزمانی ویرمی و آنتی بادی HGV را در نمونه های خود نیافتیم.
با توجه به فراوانی پایین ویروس هپاتیت G در اهدا کنندگان خون به نظر نمی رسد غربالگری اهدا کنندگان خون از بابت HGV ضروری باشد. عفونت همزمان HGV با HCV در نمونه های ما یافت نشد که نشان می دهد اگر چه راه پارنترال موثرترین راه انتقال ویروس HGV می باشد دیگر روش ها از جمله تماس جنسی و داخل خانواده نیز ممکن است در انتقال HGV نقش داشته باشد.

هر ساله آنتی بیوتیک های جدیدی تولید می شود به طوری که امروزه چشم پزشکان می توانند در گروه وسیعی از آنتی بیوتیک ها جهت درمان بیمارانشان دست به انتخاب بزنند. ولی با گذشت زمان و استفاده از آنتی بیوتیک ها مقاومت بوجود می آید. این مطالعه به بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی فلور باکتریال ملتحمه بیماران مبتلا به کاتاراکت جراحی شده در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه می پردازد.
این مطالعه به صورت توصیفی روی بیماران مبتلا به کاتارکت انجام شد. در این پژوهش از فورنیکس قدامی و ملتحمه پالپبرال قبل از شروع جراحی و شستشو با بتادین یا نرمال سالین سواپ تهیه و کشت داده شد. معیارهای خروج از مطالعه شامل وجود عفونت های چشمی، جسم خارجی در چشم، مصرف آنتی بیوتیک موضعی یا سیستمیک در یک هفته قبل از جراحی بود. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از نرم افرار SPSS Ver 12 و آزمون مربع کای انجام گرفت.
از 170 نمونه 89 مورد (%52.4) کشت مثبت داشتند. در 79 کشت (%88.8) استافیلوکک کواگولاز منفی، در 7 کشت (%7.9) استاف اورئوس، در 2 کشت (%2.2) نسبت به سیپروفلوکساسین و 41 مورد (%47.7) نسبت به سفتازیدیم حساسیت وجود داشت. اختلاف بین مقاومت در مردان و زنان به لحاظ آماری معنی دار بود (P<0.02).
با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد مقاومت دارویی استافیلوکک های فلور چشم در آینده به یک مشکل تبدیل خواهد شد. هرچند مقاومت کامل در مطالعه پایین بود. مقاومت نسبت به وانکومایسین و سفتازیدیم بسیار بالا بود و لازم است این مشکل مورد بررسی بیشتر قرار گیرد. در حال حاضر سیپروفلوکساسین به عنوان یک آنتی بیوتیک که کمترین مقاومت دارویی در برابر آن وجود دارد مطرح است.

مصرف غذاهای سرد آماده به علت تغییرات فرهنگی و اجتماعی در حال افزایش است. کیفیت بهداشتی این گونه غذاها همواره موردنظر ناظران بهداشتی بوده است. اینگونه غذاها همواره در معرض فساد بوده و باعث بروز عفونت ها و مسمومیت های غذایی می شوند. فساد اینگونه غذاها معمولا به علت عدم رعایت موازین بهداشتی در حین تولید است. در این مطالعه کیفیت میکروبی سالاد الویه صنعتی که اخیرا به بازار عرضه شده است قبل و بعد از مداخله در تولید ارزیابی گردید.
تعداد 146 نمونه سالاد الویه قبل از انجام مداخله تهیه گردید و از نظر حضور سالمونلا، لیستریا و استافیلوکوکوس و همچنین شمارش کلی باکتری ها، کپک و مخمر و تعداد کلی فرم ها آنالیز گردید. تغییرات ساختاری در محل کارخانه انجام گردید و آموزش های بهداشتی لازم به کارکنان داده شد. پس از اجرای مبانی GMP و GHP کیفیت میکروبی محصول پس از انجام مداخلات ارزیابی گردید. و تعداد 90 نمونه از نظر حضور پاتوژن ها و میکرارگانیسم های نشانگر مورد آزمون گردید.
کلیه نمونه ها قبل از انجام مداخلات از نظر حضور سالمونلا منفی بودند اما به ترتیب از 24 و %4 نمونه های برداشتی استافیلوکوکوس اریوس و لیستریا مونوسیتوژنز جدا گردید. میانگین شمارش کلی باکتری ها، کلی فرم ها و کپک و مخمر به ترتیب برابر 9.8 × 103، 1.37 × 102 و cfu/g 102 بود. کلیه نمونه های برداشتی بعد از انجام تغییرات با کاهش میزان آلودگی (P<0.001) از نظر پاتوژن ها منفی بودند. میانگین شمارش کلی باکتری ها، کلیفرم ها و کپک و مخمر بطور معنی داری (P<0.001) به ترتیب 3 × 102، 3.3 و صفر cfu/g کاهش یافت.
کیفیت میکروبی سالاد الویه بطور معنی داری پس از اعمال اصول GMP و GHP بهبود یافت. نتایج حاصل از بهسازی در فرایند تولید بطور معنی داری باعث از بین رفتن باکتری های بیماریزای غذایی گردید. با توجه به حساسیت محصول و احتمال عدم رعایت اصول علمی نگهداری در سطح عرضه، پس از بازنگری به روش تولید، نظارت دقیق تر در سطح عرضه ضروری است. استفاده از مواد افزودنی طبیعی و یا شیمیایی مجاز، امکان تولید محصول به صورت استریل و مطالعات بیشتر جهت تعیین مدت ماندگاری محصول ضروری بنظر می رسد.

انتروکوک ها دومین عامل ایجاد کننده عفونت های ادراری، سومین عامل باکتریمی و عفونت های بیمارستانی می باشند. در حال حاضر ونکومایسین یکی از داروهای موثر در درمان عفونت های ناشی از انتروکک ها می باشد. شیوع روزافزون انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین (VRE) در جهان و توانایی این میکروارگانیزم ها در ایجاد عفونت های خطرناک لزوم مطالعه بیشتر در خصوص این باکتری ها را نشان می دهد. با توجه به استفاده از فاضلاب ها برای آبیاری محصولات کشاورزی و نظر به اینکه امروزه انتروکک ها به عنوان مخازنی جهت انتشار ژن مقاومت به آنتی بیوتیک ها به حساب می آیند، حضور سویه های مقاوم در فاضلاب می تواند خطری جدی برای بهداشت جامعه باشد. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت های آنتی بیوتیکی درسویه های انتروکک جدا شده از فاضلاب شهر تهران انجام گرفت.
چهار مرتبه نمونه گیری از تصفیه خانه اکباتان فاضلاب شهر تهران در فاصله زمانی سال 1384 تا 1385 انجام گرفت. پس از جداسازی انتروکوک ها بر روی محیط اختصاصی انتروکوک (ME agar) حاوی 4 mg/ml آنتی بیوتیک ونکومایسین و با استفاده از تست های بیوشیمیایی مانند تخمیر قندها، استفاده از آرژنین، رشد در دمای 45 درجه و رشد در نمک 6.5 درصد نمونه ها تعیین هویت شدند و سپس تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی به دو روش دیسک دیفیوژن جهت آنتی بیوتیک های (ونکومایسین، آمپی سیلین، کلرامفنیکل، سیپروفلوکساسین، تتراسایکلین، اریترومایسین و جنتامایسین) و MIC جهت آنتی بیوتیک ونکومایسین به روش Micro dilution broth test انجام شد.
از 131 ایزوله مقاوم به 4 mg/ml ونکومایسین، 98 (%75) سویه Enterococcus gallinarum، 24 (%18) ایزوله از نوع E. faecium و 9 (%7) ایزوله به صورت E. casseliflavus شناسایی شدند. در مورد مقاومت های آنتی بیوتیکی در مورد تمام آنتی بیوتیک ها (بجز کلرامفنیکل) افزایش قابل ملاحظه ای در میزان مقاومت ایزوله های جدا شده در سال 1385 نسبت به ایزوله های جدا شده در سال 1384 مشاهده شد.
نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که E. faecium و E. gallinarum شایع ترین سویه های موجود در فاضلاب شهری تهران بودند و E. casselifavus کمترین شیوع را در میان سویه های جدا شده نشان دادند. نتایج مطالعه حاضر افزایش قابل توجهی در میزان مقاومت سویه های انتروکک جدا شده در سال 1385 نسبت به آنتی بیوتیک های مختلف (بجز کلرامفنیکل) در مقایسه با سویه های جدا شده در سال 1384 نشان می دهد. همچنین با توجه به نتایج این تحقیق با مشاهده میزان بالای مقاومت در گونه های E. casseliflavus و E. gallinarum می توان انتقال پلاسمیدی این ژن ها را در شرایط طبیعی پیشنهاد نمود.

خالکوبی بخصوص اگر به روش سنتی و غیر بهداشتی صورت بگیرد می تواند باعث انتقال ویروس های منتقله از راه خون شود. استفاده از خالکوبی در استان سیستان و بلوچستان در زنان بلوچ و سیستانی به عنوان یک وسیله زیبایی و آرایشی و هم تسکین درد از دیرهنگام مورد استفاده قرار می گرفته است. این بررسی به منظور تعیین فراوانی ویروس های منتقله از راه خون در زنان خالکوبی شده در شهر زاهدان صورت گرفت.
در این مطالعه مقطعی- توصیفی طی یک دوره 2 ساله ازتیر ماه سال 1383 لغایت شهریور 1385 همراهان زن سالم بیماران مراجعه کننده به کلینیک های سرپایی بیمارستان بوعلی زاهدان که سابقه خالکوبی روی بدن و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند بررسی شدند. اطلاعات لازم در پرسشنامه ها ثبت شد و سپس افراد جهت نمونه گیری خون و انجام آزمایش تشخیصی ویروس های هپاتیت C، B و HIV (HBS Ag، AntiHBc و HCVAb، HIV Ab) به سازمان انتقال خون معرفی شدند. روش آزمایش در این بررسی الیزا بود. جهت تایید نمونه های مثبت از نظر ویروس های HCV، HIV آزمایش وسترن بلات انجام شد.
از 63 نفر مورد بررسی 5 نفر (%7.9) HBSAg مثبت بودند. تست Anti-HBc مثبت در 21 نفر (%33.3) مشاهده شد دو نفر تست Anti-HBc مثبت داشتند که عفونت در یک نفر با تست وسترن بلات تایید شد (%1.58). تست HIV در دو مورد مثبت شد اما این تست به دلیل عدم همکاری دو نفر با روش وسترن بلات تایید نشد.
به رغم کم بودن نمونه مورد بررسی براساس نتایج حاصل می توان گفت که افراد خالکوبی شده در ریسک بیشتری برای ابتلا به عفونت های ویروسی منتقله از راه خون مخصوصا ویروس هپاتیت ب هستند.

درماتوفیتوزیس یا کچلی ها بیماری های واگیردار و شایعی هستند که در تمام نقاط دنیا به خصوص در نواحی گرمسیر و مرطوب یافت می شوند. در میان انواع کچلی ها، کچلی سر از شیوع بالایی برخوردار است. میزان شیوع این عفونت در نقاط مختلف ایران و سایر کشورهای جهان متفاوت گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین توزیع فراوانی کچلی سر براساس توزیع سنی، جنسی و تعیین عوامل اتیولوژیک آن در افراد مشکوک به ضایعات قارچی در شهرستان اهواز می باشد.
جهت انجام این مطالعه، در طول سال های 1382-85 از بیماران مشکوک به ضایعات قارچی مراجعه کننده به مراکز مختلف درمانی در شهرستان اهوازنمونه برداری به عمل آمد. از نمونه های به عمل آمده، آزمایش مستقیم و کشت انجام گردید و جهت تعیین گونه های قارچی از کشت روی لام و تست های تکمیلی در صورت ضرورت استفاده شد.
از 5312 مورد مشکوک به ضایعات قارچی، 1150 مورد (21.6 درصد) مبتلا به درماتوفیتوزیس بودند و ضایعات کچلی سر 127 مورد %11 آنها را تشکیل می داد. ضایعات نوع اکترتریکس با 88.19 درصد بیشترین موارد را شامل شد و ضایعات آندوتریکس (9.45 درصد) و فاووس (2.36 درصد) در رده های بعدی قرار گرفتند. تریکوفیتون وروکوزوم در 71.65 درصد بیشترین عامل ایجاد بیماری بود و میکروسپوروم کانیس، تریکوفیتون روبروم و تریکوفیتون ویولاسئوم، تریکوفیتون شوئن لاینی و تریکوفیتون منتاگروفایتس به ترتیب در رده های بعدی قرار گرفتند. بیماری در افراد مذکر با 79.53 درصد، میزان شیوع بیشتری را نشان داد.
به رغم کاهش میزان کچلی سر در مقایسه با سال های گذشته، مطالعه حاضر موید شیوع این بیماری در منطقه بوده و با توجه به اینکه عوامل حیواندوست بیشترین علت بیماری می باشند (71.65 درصد) به نظر می رسد تماس مستقیم و به ویژه تماس غیر مستقیم مهمترین نقش را در انتشار بیماری در منطقه داشته باشد.

هپاتیت حاد ویروسی، یکی از انواع بیماری های التهابی است که موجب آسیب سلول های کبد می شود. هپاتیت حاد ویروسی توسط یکی از 5 ویروس هپاتیت A، هپاتیت B، هپاتیت C، هپاتیت D و هپاتیت E ایجاد می شود. در جریان هپاتیت حاد ویروسی به علت تخریب سلول ها، آنزیم های کبد افزایش می یابند. سطح بیلی روبین سرم و زمان پروترومبین نیز افزایش می یابند که نقص شدید عملکرد کبد را خبر می دهند. هدف از این مطالعه، یافتن وجود ارتباط احتمالی در میان افزایش آنزیم های کبد با میزان آسیب و اختلال عملکرد سلول های کبد در مبتلایان به هپاتیت های ویروسی A، B و C بود.
در این مطالعه، 200 بیمار مبتلا به یکی از هپاتیت های حاد ویروسی A، B و C مورد بررسی قرار گرفتند. هیچ گونه محدودیت سنی، نژادی، و جنس در انتخاب بیماران در نظر گرفته نشد و فقط بیمارانی که در سابق قبلی، شواهدی از کم خونی همولیتیک و یا بیماری انسدادی مجاری صفراوی داشتند و یا در مرحله مزمن بیماری هپاتیت بودند از جریان مطالعه خارج شدند. هر یک از بیماران بعد از معاینات بالینی از نظر آمینوترانسفرازهای کبد (SGOT) AST، (SGPT) ALT، آلکالن فسفاتاز (ALK.P)، آنزیم LDH، زمان پروترومبین (PT)، سطح بیلی روبین (Bill) و شمارش گلبولی مورد بررسی قرار گرفتند.
در این مطالعه از 200 بیمار مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی، %21 به هپاتیت A، %57 به هپاتیت B و %22 به هپاتیت C مبتلا بودند. نسبت ابتلا مرد به زن 2.5 به 1 بود. بیشترین گروه سنی مبتلایان را رده سنی 21-40 سال تشکیل می دادند. مبتلایان به هپاتیت A، بیشترین میزان افزایش آنزیم های کبدی را نشان دادند به ترتیبی که بیشترین میزان افزایش آنزیم های AST، ALT در محدوده 1500-2500 واحد (و بالاتر) و آنزیم آلکالن فسفاتاز (در محدوده 500-1500 واحد) مربوط به مبتلایان به هپاتیت A بود اما بیشترین میزان افزایش بیلی روبین تام در سطح 20 mg/dl (و بالاتر) و بیشترین میزان افزایش زمان پروترومبین (PT) در سطح 17 ثانیه (و بالاتر) مربوط به مبتلایان به هپاتیت B بود.
افزایش آمینوترانسفرازها در هپاتیت حاد ویروسی نوع A با اختلال در عملکرد کبد همراه نیست. در هپاتیت های حاد ویروسی نوع B و نوع C، علیرغم اینکه میزان افزایش آمینوترانسفرازها کمتر است اما سطح بیلی روبین و زمان پروترومبین به میزان بیشترین افزایش می یابد و اختلال در عملکرد سیستم کبدی بارزتر است. در این موارد، عملکرد سلول های کبد در جهت کونژوگه کردن بیلی روبین و دفع آن در صفرا کاهش یافته است. علاوه بر این، تولید پروتئین های سیستم انعقادی نیز کاهش یافته اند.

عفونت های بیمارستانی از مهم ترین عوامل ایجاد کننده مشکلات پزشکی، اجتماعی و اقتصادی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. کاهش خطر ابتلا به عفونت و به کارگیری موازین پیشگیری به طور وضوح از حیطه مسوولیت ها و وظایف پرستاران و دانشجویان پرستاری است. بدین لحاظ پژوهش حاضر به منظور مقایسه میزان آگاهی دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی با پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر ایلام در رابطه با کنترل عفونت های بیمارستانی در سال 1380 انجام گرفت.
در یک مطالعه توصیفی 116 دانشجو و پرسنل پرستاری با روش نمونه گیری سیستماتیک انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای حاوی 2 بخش مشخصات فردی و سوالات مربوط به آگاهی بود.
اکثریت پرسنل (%75.9) و دانشجویان (%61.3) دارای آگاهی متوسط نسبت به کنترل عفونت های بیمارستانی بوده و اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نشد. بین جنس و میزان آگاهی دانشجو و پرسنل (P<0.001)، همچنین بین میزان آگاهی دانشجویان و سال تحصیلی (P<0.001)، بین بیمارستان محل کار و میانگین رتبه آگاهی پرسنل (P<0.01) اختلاف مشاهده شده معنی دار بود.
با توجه به اهمیت کنترل عفونت های بیمارستانی و اشاعه بهداشت در مراکز درمانی نیاز به آموزش بیشتر در این زمینه چه در دوران دانشجویی و چه در قالب برنامه های آموزش ضمن خدمت وجود دارد.