davood qasemzadeh

در دنیای معاصر، بررسی سلامت در سیر مطالعاتی خود از بعد زیستی به بعد اجتماعی و فرهنگی رسیده است. بسیاری از اندیشمندان بر این باورند که برداشت و تعریف سلامتی انعکاسی از پیشینه فرهنگی و اجتماعی افراد می باشد. هدف پژوهش حاضر واکاوی تعیین گرهای فرهنگی سلامت می باشد.

در تحقیق حاضر از روش کیفی و رویکرد تحلیل ساختاری استفاده شده است. شیوه گردآوری داده ها، مصاحبه بوده که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و معیار اشباع نظری، با 40 نفر از مطلعین کلیدی استان آذربایجان شرقی صورت گرفته است. اطلاعات حاصل از مصاحبه ها به وسیله نرم افزار micmac تحلیل شده است.

کدگذاری یافته های مصاحبه نشان داد که مقولاتی چون فرهنگ تغذیه ای سلامت، سواد سلامت، اصلاح الگوی مصرف، سبک زندگی ورزشی، تصورات قالبی پزشکی، فشار پنهان رسانه ای، تقدم ارزش های مادیگرانه بر غیرمادیگرانه، تضادهای فرهنگی، تمایزطلبی و پرداخت به بیماری ها برحسب درجه شمولیت از تعیین گرهای فرهنگی مهم سلامت می باشد.

نتایج تحلیل ساختاری نشان می دهد که مطلعین کلیدی از بین مضامین اصلی، بیشترین و کمترین اولویت را به ترتیب به سواد سلامت و پرداخت به بیماری ها براساس درجه شمولیت داده اند

امنیت یکی از نیازهای اساسی انسان می باشد که آرامش روانی و اجتماعی را در سطح فردی و اجتماعی فراهم می سازد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک پوشش و احساس امنیت اجتماعی در بین شهروندان شهر تبریز می باشد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است و جامعه آماری تمامی افراد بالای 14-64 سال مردم شهر تبریز می باشد. حجم نمونه ای 383 نفر با استفاده از فرمول کوکران به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای برآورد شده است. یافته ها حاکی از این است که سبک پوشش رابطه معناداری با امنیت اجتماعی دارد. پایبندی اجتماعی با امنیت اجتماعی رابطه مستقیم و معناداری دارد (=389/0 r). همچنین کنترل اجتماعی با احساس امنیت اجتماعی رابطه مثبت و معناداری دارد. آزمون تحلیل واریانس نشان می دهد که احساس امنیت بر حسب شغل پاسخگویان متفاوت می باشد ولی احساس امنیت بر حسب جنسیت شهروندان متفاوت نمی باشد.