ideal pattern

تحلیل پوششی داده‎ها، تکنیکی برای محاسبه کارایی نسبی مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری (DMUs) است. در این تکنیک ناکارآیی واحدهای تصمیم‎گیری را می‎توان با افزایش سطح خروجی‎ها ویا کاهش سطح ورودی‎ها بهبود بخشید. برای هر واحد ناکارآ نقطه تصویری روی مرز کارآ به عنوان الگو تعیین می شود. در این مقاله روشی ارایه می‎شود که درآن برای هر واحد ناکارآ الگوی ایده آلی به‎دست می‎آید که به صورت ترکیب محدب نقاط تصویر کارآیی هزینه، درآمد و کوتاه ترین فاصله می باشد. نکتهء قابل ذکر این است که اگرچه تضمینی وجود ندارد که الگوی به دست آمده روی مرز کارآ قرار گیرد ولی کارآیی آن به مراتب بیشتر از کارآیی واحد تحت ارزیابی‎اش خواهد بود و به‎طور همزمان سه هدف کمترین هزینه، بیشترین درآمد و کوتاه ترین فاصله را تا حد ممکن برآورده می‎کند. همچنین تضمین می شود هزینه ایده آل هر واحد کمتر یا مساوی هزینه مشاهده شدهء آن واحد و درآمد ایده آل هر واحد نیز بیشتر یا مساوی درآمد مشاهده شدهء آن واحد است. بنابراین پیدا کردن چنین الگوی ایده آلی برای هر واحد ناکارآ می‎تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. در انتها، مدل پیشنهادی روی یک مثال ساده پیاده سازی خواهد شد.