معماری سنتی در مورد جاودانه ساختن ارزش ها و اصولی بود که به سختی و به طرزی فراگیر در یک ساختار فرهنگی جای گرفته و بخش مهمی از بافت های فرهنگی، ادبیات، اساطیر، تشریفات مذهبی و آیین ستایش را در فرهنگ ها و تمدن های گذشته تشکیل می داد. بیان این ارزش های ابدی که خود را در معماری نشان می داد، با تاریخ ملت ها و اقوام همگونه شده و سنت های کهن را به وجود می آورد. از این جهت نمی توان معماری سنتی و باستانی را به تنهایی بیان پیچیدگی های ساختمانی، حفظ تناسبات آرمانی، جاودانه ساختن سبک ها و سلایق معماری و پویایی های اجتماعی دانست یا آن را از این طریق مورد بررسی و تحلیل قرار داد.