«یکی از بارزترین جنبه های مشروطیت، توسعه سریع روزنامه نگاری بود و این وضع در 1907، هنگامی که گفته می شد تعداد جراید ایران بالغ بر نود جریده است، از هر زمان دیگر برجسته تر می نمود. برخی از این روزنامه ها، خاصه «صور اسرافیل» و «حبل المتین» و «مساوات» دارای نظامی بسیار عالی بوده و نمونه ای از یک شیوه نگارش مؤثر، پر مایه و موجز هستند که تا آن زمان ناشناخته بوده است.» (انقلاب مشروطیت ایران به قلم ادوارد براون.) این شرح یک ناظر خارجی از وضعیت روزنامه و مطبوعات در آغاز مشروطه است. هر چند روزنامه نگاری برای اولین بار در ایران به اوایل عصر ناصری برمی گردد و روزنامه نگاری غیردولتی کمی پس از آن دوران آغاز