آنچه موجه و منطقی به نظر می رسد، این است که در این باره باید دو موضوع را از همدیگر تفکیک نمود و هر کدام را به طور مستقل بررسی کرد:

نخست صلاحیت و جواز ازدواج و یا حق تمتع ازدواج زن با مرد یا برعکس است. برای تشخیص این موضوع، که در فقه از آن به جواز یا عدم جواز و در حقوق به اهلیت تمتع تعبیر می شود، باید مقررات مذهب هر کدام از زن و مرد را نسبت به شخص پیرو آن مذهب ملاحظه نمود و در صورتی زن و مرد می توانند با همدیگر ازدواج نمایند که هر کدام طبق مقررات مذهب خود اهلیت تمتع ازدواج با دیگری را داشته باشند و طبق مقررات مذهب و کیش خود از ازدواج با دیگری ممنوع نباشند. مثلا اگر دو ایرانی مسلم دارای