سازمان بهداشت جهانی در سوم دسامبر 2000 (روز جهانی معلولان) طی گزارشی عنوان نمود که 7 تا 10 درصد از جمعیت جهان دچار معلولیت هستند 80 درصد آنها در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند و تنها 1 تا 2 درصد آنها به خدمات توانبخشی ضروری دسترسی دارند و 3/1 معلولان را کودکان تشکیل می دهند. معلولیت پدیده ای است که بیش از آنکه جنبه پزشکی داشته باشد جنبه های اجتماعی بارزی دارد، و ساده ترین تعریف آن را ایجاد اختلال در رابطه بین فرد و محیط دانسته اند و این دقیقا زمانی رخ می دهد که معلولان با موانع فرهنگی، فیزیکی و یا اجتماعی مواجه می شوند که از دسترسی آنان به نظامهای مختلف جامعه در حالی که برای دیگر شهروندان میسر است جلوگیری می کند. بنابراین معلولیت، فقدان یا محدودیت فرصتها در راه مشارکت در زندگی اجتماعی در سطحی همانند دیگران است.