روان شناسان کودک، در باب چند و چون تاثیرپذیری نوباوگان از آثار ادبی، تقریبا اتفاق نظر دارند که شکل و عناصر شکلی بیش از مضامین و محتوا برروان بچه ها تاثیر می گذارد. این واقعیت را تاثیرات ژرفی که لالایی ها برآنان برجای می نهند به اثبات می رسانند. کودکان شیرخواره تقریبا از مفاهیم لالایی ها هیچ درنمی یابند و تنها شنفتن آهنگ موسیقایی و طنین الفاظ آن ها، افسون شان می کند و از عالم خودآگاهی بیداری به جهان ناخودآگاهی خواب می برد. اگر ما بزرگ ترها بیشتر از درونه های سروده های شاعران لذت می بریم آنان از بیرونه های این آثار محفوظ می شوند. با این حساب شعر برای کوچک ترها، به مثابه گونه ای از موسیقی است و