مرحوم حسین عظیمی در سال 1374 در کتاب «مدارهای توسعه نیافتگی در اقتصاد ایران» چهار مساله مهم که مانع توسعه اقتصادی ایران است را ترسیم کرد.

نخستین مدار شوم و بسته توسعه نیافتگی از دیدگاه او فقدان تحرک در تولید است که در طی آن رکود شدید وکاهش سرانه تولید را شاهد خواهیم بود. این به نوبه خود منجر به فقر گسترده در سطح وسیع، تشدید عقب ماندگی بافت فنی تولید و در نهایت تداوم رکود تولید خواهد شد.

در دومین مدار بسته و شوم توسعه نیافتگی در اقتصاد ایران، تداوم ساختار ناسالم تولیدی، گسترش بیش از حد خدمات، وابستگی تولید داخل به دنیای خارج، محدود شدن ظرفیت سرمایه گذاری و دوباره فرآیند ساختار ناسالم تولیدی را شاهد هستیم.