سربازانی که در اولین جنگ خلیج فارس جنگیده اند و دچار مشکلات نورولوژیک متعدد و علا‚م و نشانه ها و مشکلات و بیماری های روانپزشکی شده اند از لحاظ بافت مغزی کاملا با سربازانی که در آن جنگ حضور داشته اند اما دچار این مشکلات و بیماری ها نشده اند،متفاوت هستند.

این مساله را تحقیق پزشکان مرکز نورولوژی بوستون ایالات متحده آمریکا نشان داده است.

دکتر روبرتا وایت از مرکز نورولوژی بوستون می گوید:<ما علت این تفاوت ها را نمی دانیم... اما یک فرضیه این است که مغز این افراد در معرض مواد نامناسب و آسیب رسان قرار گرفته و این تغییرات ناشی از این مساله است.>

تحقیقات نشان می دهد که میزان تفاوت های ایجاد شده در مغز این گروه از سربازان با مشکلات و علا‚م آن ها ارتباط مستقیم دارد. دکتر وایت می گوید:<گروهی از کهنه سربازان پس از حضور در جنگ خلیج فارس دچار علایم و بیماری های روانی شدند که توجیه فیزیکی نداشت و نشانه ای مبنی بر بروز بیماری به علتی غیر از حضور در جنگ در آن ها پیدا نشد... باید بگویم که تنها 20سای بعد از پایان جنگ ویتنام بود که ما متوجه بروز مشکلات و بیماری های مرتبط با عامل تاریخی- که در بمب های ناپالم و بمب های شیمیایی به کار رفته در آن جنگ پیدا می شد-شدیم، حالا هم 16 سای از پایان جنگ اوی خلیج فارس می گذرد و ما می توانیم این حالات و نشانه ها را ناشی از مساله ای در آن جنگ بدانیم.>

در مطالعه گروه دکتر وایت و همکارانش 36 سرباز دوران جنگ خلیج فارس 19911- 1990) که در زمان رفتن به جنگ دارای سلامت کامل بودند، مورد بررسی قرار گرفتند، گروهی از آن ها حداقل پنج ناراحتی (شامل درد مفاصل، خستگی، فراموشی، سردرد، راش های پوستی، تهوع و مشکلات خواب و تمرکز) را داشتند و گروه دیگر مشکلی از این لحاظ نداشتند. بررسی های رادیولوژیک همراه با سی تی اسکن مغز افراد دو گروه تفاوت های عمده و مشخصی در ساختار مغز دو گروه نشان داد که بیانگر این است که مشکلات این کهنه سربازان ناشی از تغییرات ساختاری در بافت مغز آن هاست.