عدم آگاهی افراد از پیشینه موسیقی اصیل کشور و نبود شناخت از گستره و ریشه آن در ادبیات ملی، همچنان بر پیکره اصیل لطمات جبران ناپذیری وارد می کند. احمد مستبط - نوازنده و مدرس - در گفت و گو با ایلنا افزود: برخی از نوازندگان ساز تنبک که بیشتر آنها در نسل جدید نوازندگان به چشم می خورند با تغییر فرم اصیل و قدیمی اجرای پیش درآمدها، چهار مضراب و رنگ در استفاده از سازهای بومی و یا غیر ایرانی، لطمات جبران ناپذیری بر شالکه این هنر ملی وارد آورده اند.وی با اشاره به این که قطعات سازی و یا ریتمیک را در موسیقی اصیل ایرانی می بایست با ساز تنبک اجرا کرد، نه از ساز دمام و یا ساز کوبه ای متفرقه دیگری در اجرای فرم موسیقی سازی و قطعات ضربی استفاده کرد، گفت: متاسفانه مدتی است عده ای از نوازندگان ناآگاه و بی خبر از پشتوانه اصیل موسیقی ایرانی، بدون توجه به ردیف موسیقی ایران، شناخت گوشه ها و ضرب و آهنگ جملات موسیقی، وزن و ابقای گونه های مختلف شعر که زیر بنای موسیقی سازی ما را تشکیل می دهند، در اقدامی صرفا تکنیکی و ناهماهنگ از سازهای بومی و محلی در اجرای این قطعات استفاده می کنند. وی اظهار داشت: البته برخی از نوازندگان هستند که متاسفانه با ساز تنبک، صدای جلال، کاسوره و سازهای بومی و غیر بومی دیگری را در می آورند که این اقدام نیز به جز وارد آوردن لطمه به فرم موسیقی اصیل این مرز و بوم، نتیجه مثبتی در پی نخواهد داشت. مستبط گفت: در دهه های گذشته نوازندگان تنبک یک قطعه موسیقی سازی و فرم های اجرایی پیش درآمد چهار مضراب و زنگ را با توجه به ماهیت درونی آن براساس وزن شعر، بسیار ساده و سلیس می زدند، در حالی که در حین سادگی بسیار پیچیده و تاثیر گذار بوده که همگی آن بر پشتوانه عظیم موسیقی ایران زمین تاکید دارد.