مهر-براساس برآوردهای انجام شده، جهان در سال 2030 با کمبود 95 میلیون تنی آبزیان مواجه خواهد بود.

براساس پیش بینی های صورت گرفته، سال 2030 حدود 245 میلیون تن تقاضا برای آبزیان در دنیا به وجود می آید که بر این اساس با توجه به چشم انداز تولید، قطعا با کمبود در تامین این میزان تقاضای مصرف کنندگان مواجه خواهیم شد.

طبق آمار اعلام شده در سال 2006 میلادی، ارزش محصولات شیلاتی صید شده در دنیا 90 میلیارد دلار و آبزی پروری 70 میلیارد دلار بوده و از سوی دیگر فرآوری اولیه محصولات شیلاتی نیز 60 میلیارد دلار ارزش آنرا افزایش داده است که براین اساس، فرآوری ثانویه ارزش محصولات را تا 120 میلیارد دلار قابل افزایش می کند.

این درحالی است که سهم توزیع محصولات آبزی 80 میلیارد دلار است; در حالی که خام فروشی در توسعه محصولات شیلاتی سودآور تلقی نمی شود. از سوی دیگر، کاهش 50 درصدی قیمت سالامون در بازار اروپا در سال های 1990 تا 2005 زنگ خطری برای برخی از محصولات تولیدی کشور از جمله ماهی قزل آلااست.

حسن صالحی، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات شیلات ایران اعتقاد دارد که سود خام فروشی تولیدات آبزیان در کشورهای در حال توسعه نصیب کشورهای توسعه یافته می شود.وی کشورهای آمریکا، ژاپن و جامعه اروپا را از واردکنندگان اصلی میگو اعلام کرد و افزود: «هم اکنون کشورهای عربی به سمت فرآوری و بسته بندی تولیدات خود و صادرات آن به کشورهای اروپایی هستند که متاسفانه در کشور ما به این مقوله توجهی نشده است.»

صالحی با اشاره به گسترش توریسم در کشورهای عربی گفت: «این کشورها به دلیل گسترش تقاضا جهت واردات سخت پوستان به ویژه میگو می توانند بازار هدف خوبی برای صادرات محصولات ایران به شمارآید; از سوی دیگر واردات آبزیان به کشور چین نیز در حال افزایش است که می تواند بازار بالقوه ای برای صادرات محصولات شیلاتی ایران تلقی شود.»

به هرحال صادرات سایر آبزیان به خصوص ماهیان گرمابی روز به روز در حال گسترش است و این امر می تواند جایگزین خلاء میگو و خاویار در بازار مصرف شود; این در حالی است که برند خاویار ایران در دنیا از ارزش بالایی برخوردار بوده و حفظ بازار آن در دنیا حتی با خاویارهای پرورشی امری ضروری از سوی بسیاری از مسوولان و دست اندرکاران امر اعلام می شود.