مالکیت فکری یعنی رسیدن به بسته دانش فکری که یکی از مراحل شانزده گانه نوآوری از ایده تا بازار را شامل می شود. همه کشورهای مطرح دنیا به دنبال این هستند که ابتدا فرهنگ صنعتی را پیاده کنند و استقلال هر کشوری به قدرت اقتصادی آن کشور مربوط است. در ایران هنوز ارگان یا نهادی که به طور سازماندهی شده به ارزیابی دانش فنی بپردازد و از حقوق مالکیت فکری به طور کامل دفاع کند، وجود ندارد. کشور ما در سال 1378 به جمع کشورهای متعهد به قانون کپی رایت پیوست و سازمان جهانی PCT بر این موضوع تمرکز دارد. توسعه صنعتی پیش شرط هایی دارد که مهم ترین آن فرهنگ صنعتی است و برای صنعتی شدن راهی جز ایجاد و توسعه واحدهای تحقیق و توسعه نداریم. هم اکنون80 هزار واحد صنعتی در کشور وجود دارد که لازم است در همه این واحدها، واحدهای تحقیق و توسعه ایجاد شود. اگرچه داشتن واحدهای تحقیق و توسعه در sme ها کمی مشکل به نظر می رسد اما انجمن توانسته با امضای موافقتنامه هایی با دانشگاه های معتبر کشور، مراکز تحقیقاتی این دانشگاه ها را با واحدهای صنعتی کوچک مرتبط کند. دانشگاه با کمک واحدهای تحقیق و توسعه صنعت، بسته دانش فنی را آماده می کند و به صنعت می دهد و دولت نیز می تواند به مانند بسیاری از کشورهای مطرح صنعتی، این را در صورت های مالیاتی بنگاه ها لحاظ کند و بدین ترتیب به صنعت برای پیشرفت های لازم انگیزه بدهد. فرهنگ صنعتی یعنی تعهد جمعی و این یعنی اینکه همه از آموزش و پرورش تا وزارت علوم و وزارت نیرو و بیمه به رشد و توسعه صنعت کمک کنند. چنانچه لایحه حمایت از تحقیق و توسعه ثبت شود، ما تا 15 سال آینده می توانیم حرف اول را در زمینه صنعتی در منطقه بزنیم. اما ضرورت دارد واحدهای صنعتی و معدنی تامین مالی و نقدینگی شوند؛ در این میان دولت می تواند از منابع ارزی و مالی خود در خارج از کشور صرف تامین نقدینگی مورد نیاز واحدها کند تا تولید بالارفته و جذب ریالی نقدینگی های موجود جامعه صورت بگیرد.