semantic-semantic

در تحلیل نشانه معناشناختی، گفتمان روایی یکی از مهم ترین شاخه های تحلیل گفتمان است که نظریه های متعددی را به خود اختصاص داده است. یکی از مهم ترین نظریه پردازان گرمس است که دو نظام روساخت و نظام ژرف ساخت را جهت فرایند آفرینش معنا مطرح کرد. براساس این نظریه در هر داستان روایی مولفه هایی مانند اتصال و انفصال گفتمانی، موضع گیری، افعال موثر، زاویه دید، فرایند هم نشینی وجانشینی، مقولات همگن و انواع گفتمان های کنشی، شوشی، زیبایی شناختی، بوشی، مربع معنایی و تنشی طی فرایندی تحقق می‏یابند که کشف ساخت‏های بنیادین فرایند معناسازی را مورد مطالعه قرار ‏می‏دهند. مسئله جستار پیش رو کاوش چگونگی فرایند آفرینش معنا به واسطه درهم کنش نظام های گفتمانی در نظام روساخت و نظام ژرف ساخت داستان است. همچنین بررسی این مسئله که مضامین اخلاقی، شخصیت پردازی و اسطوره ای در ژرف ساخت داستان چه نقشی در فرایند آفرینش معنا ایفا می کنند تا کارکرد ارزشی گفتمان و جریان ارزشی را که کنشگر و شوشگر به آن وابسته است تغییر دهند. فرض چنین است، نقش فرایند کنش و شوش در تغییر شرایط تحول گفتمان‏ها با تاثیر بر باور و تغییر در نوع احساس کنشگر، روند گفتمان را تحت تاثیر قرار می‏دهد و کارکرد ارزش آن را متحول می‏سازد. به گونه ای که روایت با گفتمان شوشی به گفتمان کنشی روی می آورد و مجددا نظام شوشی دگردیسی شده و جنس آن از نوع زیبایی شناختی و اسطوره ای تبدیل می شود و گفته خوان با فرایند شکل گیری ارزش های معنوی روبه رو می شود و شخصیت های داستان حضور خود را در ژرف ساخت بر گفته خوان هویدا می سازند. همچنین نگرش کنشگران و جهان بینی ارزشی در داستان رازوارگی «شهر مدهوشان» گناه کنشگر اصلی در قالب رمزگان مذهبی مجازات «هبوط» به جایگاه اسطوره ای ارتقا می یابد. نظام گفتمان شوشی با جنس استعلایی و زیبایی شناختی، نظامی منسجم در متن ایجاد می کنند. همچنین تحلیل فرایند آفرینش معنا در ساختار رازوارگی «شهر مدهوشان» در تایید نظریات گرمس نقش خود را ایفا کرده است. از این جهت برای بررسی و تجزیه و تحلیل نشانه معناشناسی گفتمان‏های حاکم بر آن ارزشمند و درخور توجه است.