detection sensors

در سال های اخیر خواب آلودگی راننده یکی از دلایل اصلی تصادفات جاده ای می باشد که می تواند منجر به صدمات فیزیکی، مرگ ومیر و تلفات قابل توجه اقتصادی شود. آمارها نشان می دهد که به یک سیستم مناسب برای آشکارساز وضعیت خواب آلودگی راننده موردنیاز می باشد، به طوری که بتواند قبل از اینکه رویداد ناگواری اتفاق بیافتد هشدار لازم را بدهد. لذا این مطالعه مروری با هدف بررسی مطالعات سنسورهای تشخیص دهنده خواب آلودگی راننده و ارایه روش های ترکیبی تشخیصی و طرح مدل کارآمد انجام گرفت.

این مطالعه مروری توصیفی از طریق یک جستجوی نظام مند و با استفاده از کلیدواژه های رانندگان و تشخیص خواب آلودگی در پایگاه های داده بین المللی شامل Scopus, Pubmed و  Web of Scienses انجام گرفت که شامل جدیدترین تحقیقات انجام شده مرتبط در این زمینه از سال 2005 تا سپتامبر 2021 بود. همچنین لیست منابع مطالعات نهایی برای یافتن مطالعات بیشتر بررسی شد تا روش ها و مطالعات خاص (تیپیک) مورد اشاره واقع شوند و با یکدیگر مقایسه شوند.

به طورکلی محققان خواب آلودگی راننده را با استفاده از سه روش اندازه گیری بر اساس وسیله نقلیه، اندازه گیری رفتاری و اندازه گیری فیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار می دهند. جزییات و نحوه انجام این اندازه گیری ها تاثیر و تفاوت زیادی روی سیستم های موجود ایجاد می کند. در این مطالعه مروری، هر سه اندازه گیری ذکرشده با استفاده از سنسورهای معین بررسی و همچنین مزیت ها و محدودیت های هر کدام موردبحث قرار گرفت. مقایسه شرایط رانندگی واقعی و شبیه سازی شده نیز موردبحث قرار گرفت. همچنین راه های مختلفی که میزان خواب آلودگی را به صورت آزمایشگاهی نشان می دهد، موردبررسی قرار گرفت. درنهایت پس از مقایسه تحلیلی بین روش های تشخیص خواب آلودگی، یک دیاگرام پیشنهادی برای ارایه مدل کارآمد که به صورت ترکیبی بود ارایه شد.

به طورکلی می توان بیان داشت که با توجه به محدودیت های هریک از روش ها، نیاز است که با طراحی سیستم آشکارساز خواب آلودگی که ترکیبی از معیارهای رفتاری، عملکردی و سایر اندازه گیری ها است، بتوان به دقت سطح هوشیاری راننده را مشخص کرد. درنهایت این مدل ترکیبی (کارآمد) باید در محیط شبیه سازی ساخته و تست شده باشد تا با ارسال هشدار به راننده ای خواب آلود از تعداد تصادفات جاده ای اجتناب شود.