به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه

maximum isometric exercises

در نشریات گروه پزشکی
تکرار جستجوی کلیدواژه maximum isometric exercises در مقالات مجلات علمی
  • احمد رضا عسگری آشتیانی، اسماعیل ابراهیمی تکامجانی، گیتی ترکمان، محسن امیری، مهدی محمدی
    هدف
    شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می دهند ترس از درد و ترس از آسیب مکانیسمی پایه ای در پیشرفت درد و ناتوانی ناشی از آن در بیماران است. تمرینات ثبات دهنده گردن روشی است که برای درمان مشکلات و ضایعات ستون فقرات طراحی شده اند و سبب ثبات ستون فقرات گردنی و کاهش آسیب پذیری آن می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری بر دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد، بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن انجام شد.
    روش بررسی
    این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی 50 بیمار مراجعه کننده به مرکز تحقیقات فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران با تشخیص گردن درد مزمن طی سالهای 92-1391 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 25 تایی تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند. درد (رتبه ای) با مقیاس اندازه گیری دیداری درد، شدت ناتوانی (رتبه ای) با Neck Disability Scale (NDI) و دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد (رتبه ای) با Fear Avoidance of Belief Questionnaeir (FABQ) قبل، 4 هفته، 8 هفته و 12 هفته پس از مراجعه ارزیابی شد. برنامه درمانی هر دو گروه شامل 48 جلسه تمرین طی 8 هفته، هر هفته 6 جلسه و هر جلسه با تکرار تمرین های مشخص بود. از آزمون های آنالیز واریانس، آزمونهای t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین درد در گروه ثبات دهنده از 1/57±7/16 در بدو ورود به 0/70±0/92 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 1/67±7/12 در بدو ورود به 0/94± 1/28 در پایان هفته 12کاهش یافت (p= 0/482). میانگین ناتوانی (NDI) در گروه ثبات دهنده از 3/20±22/60 در بدو ورود به 0/90 ±11/16 در پایان هفته 12 و در گروه ایزومتریک حداکثری از 76/2±88/21 در بدو ورود به 48/1±96 /14در پایان هفته 12کاهش یافت (P<0/001). میانگین FABQ-W در گروه ثبات دهنده از 4/84± 35/08 در بدو ورود به 1/44 ±9/08 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 4/63±34/76 در بدو ورود به 2/18± 17/44 در پایان هفته 12کاهش یافت (P<0/001) و میانگین FABQ-PA در گروه ثبات دهنده از 20/12±2/26 در بدو ورود به 9/26±1/01 در پایان هفته 12و در گروه ایزومتریک حداکثری از 20/08±2/23 در بدو ورود به 11/16±1/14 در پایان هفته 12 کاهش یافتند (P<0/936). کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درددر قسمت کار در گروه تمرین های ثبات دهنده نسبت به گروه تمرین های ایزومتریک حداکثری بیشتر بود (P<0/05).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری گردن در بیماران با درد مزمن گردن سبب کاهش درد و ناتوانی و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد می شوند. منتها تمرینات ثبات دهنده از تاثیر بیشتری برخوردار بودند. .
    کلید واژگان: درد مزمن گردن، تمرین ثبات دهنده، تمرین ایزومتریک حداکثری، دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد
    Ahmad Reza Asgari Ashtiani, Ismaeil Ebrahimi, Giti Torkaman, Mohsen Amiri, Mehdi Mohammadi
    Objective
    There is an increasing evidence that show fear of pain and fear of re-injury are fundamental mechanisms in progress of pain and disability in the patients. Cervical stabilization training is a method of exercise which is designed to improved the mechanisms by which the cervical spine maintains a stable, injury-free state. The aim of this study was to compare effectiveness of stabilization exercises with maximum Isometric exercises on fear avoidance belief in Chronic Non-Specific Neck Pain.
    Materials and Methods
    In clinical trail study fifty patients with chronic neck pain were recruited. Subjects were randomly assigned to either a stabilization (n=25) or a maximum isometric exercise group (n=25). Before and after intervention (4,8,12 weeks) pain was assessed with visual analog scale (ordinal), disability (ordinal) with Neck Stability Index (NDI), Fear Avoidance of Belief with Fear Avoidance of Belief Questionnaire (FABQ. A 48 session exercise program which 8 weeks. six session per week, and per session was performed for both groups. Repeated measurement of analysis variance, Independent t-test and paired t-test were used for comparison between pretreatment and post treatment test results between groups and within groups, respectively.
    Results
    The mean neck pain decreased from 7/16±1/57 in first session to 0/92±0/70 in 12 session in the stabilization group and from 7/12±1/67 in first session to 1/28±0/94in 12 session in maximum isometric group (p=0/482). The mean disability (NDI) decreased from 22/60±3/20 in first session to 11/16±0/90 in 12 session in the stabilization group and from 21/88±2/76 in first session to 14/96±1/48 in 12 session in maximum isometric group (p<0/001). The mean FABQ-W decreased from 35/08±4/48 in first session to 9/08±1/44 in 12 session in the stabilization group and from 34/76±4/63 in first session to 17/44±2/18 in 12 session in maximum isometric group (P<0/001). The mean FABQ-PA decreased from 20/12±2/26 in first session to 9/26±1/01 in 12 session in the stabilization group and from 20/08±2/23 in first session to 11/16±1/14 in 12 session in maximum isometric group (p= 0/938). Decreased all variables in the stabilization group was more useful than maximum isometric group (p<0/05).
    Conclusion
    This study showed that neck specific stabilization exercises and maximum isometric exercises decrease pain, disability, fear of pain and fear of re-injury. Also specific stabilization exercises was more useful than maximum isometric procedure.
    Keywords: Chronic Neck Pain, Stabilization exercises, Maximum isometric exercises, Fear Avoidance of Belief
  • احمد رضا عسگری آشتیانی*، اسماعیل ابراهیمی، مهدی محمدی
    هدف
    تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری برسطح مقطع عضلات فلکسور عمقی گردن، بهبود ناتوانی و درددر بیماران مبتلا به گردن درد مزمن می باشد.
    روش بررسی
    این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده روی 50 بیمار با تشخیص گردن درد مزمن طی سالهای 92-1391 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 25 تایی تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند. درد با مقیاس اندازه گیری دیداری درد، شدت ناتوانی با پرسشنامه تاتوانی گردن و سطح مقطع عضلات فلکسور عمقی گردن در هر دو طرف با دستگاه اولتراسونوگرافی قبل، 4، 8 و 12 هفته پس از مراجعه ارزیابی شد. برنامه درمانی هر دو گروه شامل 48 جلسه تمرین طی 8 هفته، هر هفته 6 جلسه و هر جلسه با تکرار تمرین های مشخص بود. از آزمون های آنالیز واریانس، آزمونهای t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین درد در هر دو گروه تمرینی ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری کاهش یافت (P=0/482). میانگین ناتوانی گردن نیز در هردو گروه تمرینی کاهش معنی داری را نشان داد (P<0/001). میانگین سطح مقطع عضلات فلکسور عمقی گردن در هر دو طرف در بیماران گروه تمرینات ثبات دهنده بطور معنی داری افزایش یافت. اما در گروه تمرینات ایزومتریک حداکثری تغییری نکرد (P<0/001).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری گردن در بیماران با درد مزمن گردن سبب کاهش درد و ناتوانی می شوند منتها تمرینات ثبات دهنده از تاثیر بیشتری برخوردار بودند. افزایش سطح مقطع عضلات فلکسور عمقی گردن در هر دو طرف راست و چپ در تمرینات ثبات دهنده اتفاق می افتد.
    کلید واژگان: درد مزمن گردن، تمرین ثبات دهنده، تمرین ایزومتریک حداکثری، سطح مقطع عضلات، عضلات فلکسور عمقی
    Ahmad Reza Asgari Ashtiani *, Ismaeil Ebrahimi, Mehdi Mohammadi
    Objective
    The aim of this study was to compare effectiveness of stabilization exercises with maximum Isometric exercises on crossed sectional area of deep flexor muscles, pain and disability in Chronic Neck Pain.
    Materials and Methods
    In clinical trail study fifty patients with chronic neck pain were recruited. Subjects were randomly assigned to either a stabilization (n=25) or a maximum isometric exercise group (n=25). Before and after intervention (4,8,12 weeks) pain was assessed with visual analog scale (ordinal), disability (ordinal) with Neck Stability Index (NDI) and crossed sectional Area with sonography device. A 48 session exercise program which 8 weeks. six session per week, and per session was performed for both groups. Repeated measurement of analysis variance, Independent t-test and paired t-test were used for comparison between pretreatment and post treatment test results between groups and within groups, respectively.
    Results
    The mean neck pain decreased in the stabilization group and maximum isometric group (p=0/482). The mean disability (NDI) decreased with significant difference in both groups (p<0/001). The mean Cross Sectional Area (CSA) of deep flexor muscles increased in stabilization group (P<0/001) but no changed in maximum isometric exercises group (P>0/05)
    Conclusion
    This study showed that neck specific stabilization exercises and maximum isometric exercises decrease pain, disability but stabilization exercises was more useful than maximum isometric procedure and increase CSA of deep flexor muscles occurred in both sides in specific stabilization exercises group.
    Keywords: Chronic Neck Pain, Stabilization exercises, Maximum isometric exercises, Crossed Sectional Area, Deep Flexor Muscle
  • احمدرضا عسگری آشتیانی، اسماعیل ابراهیمی، گیتی ترکمان *، محسن امیری
    هدف
    این مطالعه به منظور تعیین اثربخشی تمرینات اختصاصی ثبات دهنده عضلات گردن نسبت به تمرینات ایزومتریک حداکثری برترس از درد و حرکت، دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد، بهبود ناتوانی و درد مزمن گردن انجام شد.
    روش بررسی
    این کارآزمایی بالینی کنترل شده روی 50 بیمار گردن درد مزمن طی سالهای 92-1391 انجام شد. بیماران در دو گروه 25 تایی تمرین های ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری قرار گرفتند. درد، شدت ناتوانی، دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد و ترس از درد و حرکت قبل، 4، 8 و 12 هفته پس از مراجعه ارزیابی شد. برنامه درمانی هر دو گروه شامل 48 جلسه تمرین طی 8 هفته، هر هفته 6 جلسه بود. از آزمون های آنالیز واریانس، آزمونهای t مستقل و t زوج برای مقایسه نتایج قبل، حین و بعد از درمان بین گروهی و درون گروهی استفاده شد.
    یافته ها
    میانگین درد در هر دو گروه تمرینی ثبات دهنده و ایزومتریک حداکثری کاهش یافت (P=0/482). میانگین ناتوانی گردن نیز در هردو گروه تمرینی کاهش معنی داری را نشان دادند (P<0/001). میانگین FABQ-W نیز در هردو گروه کاهش معنی داری را نشان دادند (P<0/001) ولی میانگین FABQ-PA نیز اگرچه در هر دو گروه کاهش یافتند ولی از نظر آماری معنی دار نبودند. (P=0/938). میانگین TSK نیز در هر دو گروه کاهش معنی داری را نشان داد (P<0/001).
    نتیجه گیری
    این مطالعه نشان داد که هر دو روش تمرین ثبات دهنده و تمرین ایزومتریک حداکثری در بیماران با درد مزمن گردن سبب کاهش درد و ناتوانی کاهش ترس از درد و حرکت و کاهش دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد می شوند. منتها تمرینات ثبات دهنده بطور معنی داری از تاثیر بیشتری برخوردار بودند.
    کلید واژگان: درد مزمن گردن، تمرین ثبات دهنده، تمرین ایزومتریک حداکثری، دیدگاه های اجتنابی ناشی از درد، ترس از درد و حرکت
    Ahmad Reza Asgari Ashtiani, Ismaeil Ebrahimi, Giti Torkaman *, Mohsen Amiri, I.
    Objective
    The aim of this study was to compare effectiveness of stabilization exercises with maximum Isometric exercises on fear avoidance belief، Tampa scale Kinsiophobia، pain and disability in Chronic Non-Specific Neck Pain.
    Materials and Methods
    In clinical trail study done on fifty patients with chronic neck pain were recruited. Subjects were randomly assigned to either a stabilization (n=25) or a maximum isometric exercise group (n=25). Before and after intervention (4،8،12 weeks) pain، disability، Tampa Scale Kinsiophobia، Fear Avoidance of Belief measured. A 48 session exercise program which 8 weeks. six session per week، and per session was performed for both groups. Repeated measurement of analysis variance، Independent t-test and paired t-test were used for comparison between pretreatment and post treatment test results between groups and within groups، respectively.
    Results
    The mean neck pain decreased in the stabilization group and maximum isometric group (p=0/482). The mean disability (NDI) decreased with significant difference in both groups (p<0/001). The mean FABQ-W decreased with significant difference in both groups (P<0/001) but The mean FABQ-W decreased without significant difference in both groups (P=0/938). The mean TSK decreased with significant difference in both groups (P<0/001).
    Conclusion
    This study showed that neck specific stabilization exercises and maximum isometric exercises decrease pain، disability، fear of pain and fear of re-injury. Also specific stabilization exercises was more useful than maximum isometric procedure.
    Keywords: Chronic Neck Pain, Stabilization exercises, Maximum isometric exercises, Fear Avoidance of Belief, Tampa Scale Kinsiophobia
نکته
  • نتایج بر اساس تاریخ انتشار مرتب شده‌اند.
  • کلیدواژه مورد نظر شما تنها در فیلد کلیدواژگان مقالات جستجو شده‌است. به منظور حذف نتایج غیر مرتبط، جستجو تنها در مقالات مجلاتی انجام شده که با مجله ماخذ هم موضوع هستند.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را در همه موضوعات و با شرایط دیگر تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مجلات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال