جستجوی مقالات مرتبط با کلیدواژه « محیط زیست » در نشریات گروه « نفت و پتروشیمی »

در جهان مدرن امروز مسئله حفاظت از محیط زیست به امری بسیار مهم به خصوص در بخش صنعت تبدیل شده است. بخش های مختلف صنعتی خصوصا در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی تلاش های بسیاری را برای حفظ هرچه بیشتر انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست و ایجاد ایمنی برای کارکنان خود انجام داده اند. از این جمله می توان به سیستم فلر اشاره کرد. وظیفه این واحد ایمن سازی میادین نفتی و مناطق عملیاتی پالایش و فراوری در برابر خطرات انفجار و آتش سوزی و کاهش ورود آلاینده های گازی صنعتی به محیط بود؛ اما رفته رفته توجه کارشناسان و مهندسین به بهبود عملکرد این سیستم جلب شد تا با انجام تغییراتی بتوانند اتلاف انرژی بسیار زیاد و ضعف این سیستم در حذف برخی آلودگی ها کاهش دهند.
در این مقاله پس از معرفی سیستم فلر و توضیحاتی جامع پیرامون آن، آماری از میزان گاز سوزانده شده در این واحد در دنیا ارائه شده که با بررسی میزان آلودگی عملیات فلرینگ، نویسندگان را بر آن داشت تا با ارائه راهکارهایی برای کاهش گازهای ارسالی به این واحد و همچنین بازیابی گازهای ارسالی به فلر، در راه بهبود عملکرد واحدهای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی گام بردارند.

با توجه به میزان بالای تولید روزانه محصولات پتروشیمی در کشور، حجم قابل توجهی از کل گازهای همراه، به دلایل متعددی از جمله عدم وجود سیستم جمع آوری گاز، در فلر سوزانده می شود، لذا می بایست جهت جلوگیری از هدررفتن سرمایه های ملی کشور و در عین حال کنترل آلاینده های زیست محیطی و اثرات جبران نا پذیر و بلندمدت این آلودگی-ها تدابیر مناسبی اتخاذ گردد]1[. از این رو در این مقاله با محاسبه میزان انتشار گازهای حاصل از احتراق در فلر واحد الفین پتروشیمی پلیمر آریاساسول و ارائه طرح پیشنهادی برای بازیابی گازهای ارسالی به فلر جهت کاهش عملیات فلرینگ، سعی در معرفی راهکار جهت کاهش گازهای حاصل از احتراق و بازگرداندن این گازها به فرایند شده است. در پایان ارزش اقتصادی گازهای سوزانده شده که عمده آنها شامل اتان و اتیلن است، 5/2 میلیون دلار در سال براورد شده است.

این پژوهش با هدف مدیریت و ارزیابی ریسک های ایمنی، بهداشت و محیط زیست دستگاه های حفاری خشکی شرکت ملی حفاری ایران انجام پذیرفته است. فرآیند عملیات در دستگاه های حفاری نفت و گاز به دلیل ماهیت و نوع فعالیت ها با مخاطرات مختلفی از نظر ایمنی، سلامت، بهداشت و محیط زیست همراه می باشد. از این رو، مطالعه کنونی در زمینه ارزیابی و مدیریت ریسک ایمنی، بهداشتی و زیست محیطی با هدف شناسایی مخاطرات احتمالی، تخمین میزان ریسک، کنترل و کاهش سطح خطر و در راستای حفظ سلامت پرسنل، تجهیزات، سرمایه و محیط زیست تحت تاثیر به انجام رسید. در این تحقیق از روش «ویلیام فاین» که از فنون سازمان یافته و نظام مند ارزیابی خطر در شناسایی خطرات بالقوه و برآورد سطح ریسک، در راستای مدیریت ریسک و کاهش آن به سطحی قابل قبول است، استفاده شد. به این منظور پس از شناسایی فعالیت ها و فرآیندهای دستگاه حفاری، خطرات و عوامل بالقوه آسیب رسان شناسایی و سپس با توجه به شدت اثر، احتمال وقوع و پیامدهای احتمالی مواجهه آن با انسان، محیط زیست و تجهیزات، کار ارزیابی و طبقه بندی خطرات انجام شد. سطح ریسک جنبه های زیست محیطی در فعالیت های عملیات تکمیلی با نمره ریسک 384، اسیدکاری با نمره ریسک 240 و حفاری با هوا، سیمان کاری، آزمایش و بهره دهی چاه با نمره 216، پیمایش چاه و شروع حفاری با نمره ریسک200 دارای بالاترین سطح ریسک می باشند. سطح ریسک خطرات ایمنی و بهداشتی در فعالیت های انبارداری سیلندرهای تحت فشار با نمره ریسک 400، راندن لوله جداری، نمره ریسک 360، بالا بردن و پایین آوردن مجموعه شیرهای فورانگیز با نمره ریسک 300، چیدمان دستگاه حفاری با نمره ریسک 300 دارای بالاترین سطح ریسک می باشند. با توجه به نتایج ارزیابی ریسک جنبه های زیست محیطی و خطرات ایمنی و بهداشتی، عمده این پیامدها ناشی از تخلیه پساب های تصفیه نشده به محیط، سروصدای نامتعارف و بالاتر از حد استاندارد موتورآلات و ماشین آلات دستگاه حفاری، دورریز، دفع و دفن پسماندها و زباله ها، کار در ارتفاع، باربری و جابجایی محموله ها و تجهیزات سنگین و فوق سنگین، کار در کنار خطوط تحت فشار، کار در محوطه های با صدای بالا و ناهنجار و گیرکردن اعضای بدن بین تجهیزات و یا درون آنها می باشد. با توجه به نتایج ارزیابی ریسک می توان نتیجه گرفت که اکثر پیامدهای احتمالی ناشی از فعالیت ها و خطرات آنها ناشی از بی توجهی پرسنل و عدم پایش مستمر می باشد.

صنعت حفاری با وارد کردن پسمانده سیال حفاری به محیط زیست نقش به سزایی در آلودگی محیط زیست بازی می کند. از طرفی تمامی سیستم های مدیریت پسماند سیال حفاری پرهزینه و وقت گیر می باشد. اگر از دیدگاه مدیریت کلان به قضیه نگاه کنیم بهتر است پیش از آنکه پسماندی تولید شود، سیالی انتخاب شود که پسماند حاصل از آن کمترین اثر مخرب را بر روی محیط زیست باقی گذارد. از این رو در این مقاله اثرات زیست محیطی سیالات مختلف حفاری بررسی گردیده و در نهایت سیال حفاری سیلیکاته به عنوان سیالی سازگار با محیط زیست برای استفاده در مناطق نفت خیز جنوب تعیین گردید تا به این واسطه با صرف کمترین زمان و هزینه، آسیب های وارده به محیط زیست به حداقل ممکن رسانده شود.

تحولات ناشی از پیشرفت تکنولوژی در کنار تمام مزایای قابل تحسین باعث مصرف بیش از حد و از بین رفتن منابع طبیعی و آلوده ساختن محیط زیست شده است.
طبیعت به خودی خود قدرت جایگزینی و پالایش خود را دارد اما زمانی که این آلودگی ها از حد معمول بالاتر رود و میزان قدرت تخریب ها از بازسازی بیشتر باشد, خود پالایی انجام نخواهد شد. در دهه های اخیر بشر با توجه به این مسائل و به منظور حفظ محیط زیست سعی در کنترل آلودگی های آن دارد. این امر در کنار استقرار سیستم های مدیریت در سرلوحه کار مسئولین کشورها و مدیران واحدهای صنعتی و تولیدی قرار گرفته است. به طوری که حفظ محیط زیست به عنوان عامل برتری بین آنها مطرح شده است.
در آینده ای نه چندان دور حتی کوچکترین شرکت ها نیز مجبور به ارائه گزارش وضعیت مدیریت زیست محیطی خود به دولت (سازمان حفاظت محیط زیست), همسایگان, شرکت های بیمه, مشتریان و سازمان های غیر دولتی (NGO) خواهند بود و اطلاع از وضعیت زیست محیطی و مدیریت بر آن از الزامات هر شرکتی محسوب خواهد شد.
روش Eco Mapping به راحتی می تواند نمایی از وضعیت زیست محیطی هر شرکتی را به منظور مدیریت بر آن در اختیار قرار دهد.