تعیین سطح لغزش و حجم روباره توده ریزشی بر اساس اندازه گیری های ژئوفیزیکی (مطالعه موردی توده ریزشی مجاور تونل خالنجه)

برای تعیین ضخامت لایه های سطحی در گستره زمین لغزه روش های متعددی وجود دارد. در این پژوهش برای بررسی سطح لغزش و همچنین محاسبه حجم سازندهای قابل ریزش از روش های ژئوفیزیکی (ژئوالکتریک و لرزه نگاری شکست مرزی) استفاده شده است. علت استفاده از روش ژئوالکتریک قدرت تفکیک بالای این روش برای شناسایی لایه های آبدار در گستره لغزش است که موضوعی مهم درتسریع رانش توده های ناپایدار است. هر چند که استفاده از روش لرزه نگاری به خاطر بالا بودن دقت آن در محاسبه ضخامت لایه ها خصوصا تعیین سطح لغزش متداول می باشد.البته تلفیق نتایج روش های لرزه نگاری و ژئوالکتریک منجر به تحلیل قابل اعتمادتر و واقع بینانه تر پارامتر های زمین شناسی مهندسی می شود. به عنوان نمونه مطالعه موردی برداشت های ژئوفیزیکی در گستره توده لغزشی مجاور تونل دوم خالنجه از قطعه 5/ب راهآهن غرب کشور با توانمندی 25 گمانه الکتریکی و 7 پروفیل لرزه نگاری شکست مرزی 24 ژئوفونی به منظور محاسبه حجم توده ریزشی ناپایدار و تعیین سطح لغزش طراحی و اندازه گیری شده است. برداشت های الکتریکی به روش آرایش متقارن شلومبرژه انجام شده است. درحالیکه برداشت های لرزه نگاری با گیرنده های قائم موج تراکمی به روش لرزه نگاری شکست مرزی با استفاده از چشمه (P)انرژی ترکیبی چکش و مواد ناریه انجام شده است. بر اساس پردازش های انجام شده بر روی داده های اندازه گیری شده توسط نرم افزارهای مدل سازی، وضعیت لایه بندی و سطح لغزش به صورت سه بعدی به تصویر کشیده شده است. علاوه بر آن پتانسیل لغزش زمین با مشاهدات صحر ایی وبررسی تصاویر ماهواره ای در گستره مورد مطالعه ارزیابی شده است. نتایج این مطالعه حضور یک لایه اش باع از آب رادر محدوه پاشنه لغزش و در فصل مشترک بین سطح لغزش مستحکم با لایه بالایی آن نشان می دهد. جمع شدن این آبها باعث کاهش میزان چسبندگی لایه های ریزشی و طبیعتا تسریع در فر آیند رانش زمین را موجب می گردد. بنابراین رانش توده لغزشی جدا شده از محل اصلی خود درآینده نزدیک حتمی است. در این راست ا، اتخاذ تمهیدات لازم برای رانش توده با حجم بیش از سیصد هزار متر مکعب در سمت جنوبی مسیر ریل گذاری ضروری است.