استعاره های شناختی در نثر فارسی و انگلیسی

این مقاله پژوهشی تطبیقی است و هدف از آن بررسی استعاره های شناختی زبانی در متون نثر فارسی و انگلیسی و مقایسه ی آنها و توصیف شباهت ها و تفاوت های آنها می باشد. چهارچوب نظری مورد استفاده زبان شناسی شناختی لیکاف می باشد و پیکره ی مورد بررسی در دو اثر نثر فارسی و انگلیسی به نام های (کلیدر ج1) و (به دور از مردم شوریده) است. چرا که استعاره از گذشته ی دور تاکنون شیوه ای برای بیان بدیع یا شاعرانه تعریف شده است که طی آن یک یا چند واژه ی موجود برای یک مفهوم، خارج از معنای معمول قراردادی اش و برای بیان مفهوم مشابه به کار گرفته می شود. اما لیکاف (زبان شناس) و جانسون (فیلسوف) (1980) این نظریه را نمی-پذیرند. و بر این باورند که این گونه مسائل، مسائلی نیستند که در حوزه ی تعریف بگنجد، بلکه موضوعاتی تجربی اند و بدینصورت جایگاه استعاره را از زبان به ذهن انتقال دادند. سپس با انتشار کتاب (لیکاف و جانسون 1980) با اتخاذ رویکرد شناختی در مطالعه این فرایند، نظریه معاصر را عرضه کردند. روش پژوهش ماهیتی کیفی دارد و از نوع توصیفی_تحلیلی در چهارچوب الگوی استعاره- مدار زبان شناسی شناختی است. در این مقاله سعی بر آن است تا با استفاده از این نظریه به بررسی استعاره های زبانی در دو اثر فوق الذکر پرداخته شود. بر این اساس تمامی موارد استعاری استخراج گردیده و از آنها نمونه گیری تصادفی ساده به عمل آمده و 20 مورد از آن در این مقاله ذکر شده است لیکن نتایج بر اساس بررسی تمامی موارد استعاری دو پیکره فوق الذکر است. یافته های پژوهش نشان می دهد اساسا تفاوتی میان نوع استعاره های زبانی به کار رفته در دو اثر وجود ندارد. بیشترین استعاره ها در حوزه ی زبانی از نوع جهتی بوده (به عنوان مثال، شادی و زندگی در جهت بالا و غم در جهت پایین است). همچنین مفهوم زمان به عنوان یک مظروف دیده می شود که در آن وقایع به وقوع می پیوندد.