بررسی سطح عملکرد سازه های فولادی با سقف تیرچه ای با در نظر گرفتن انعطاف پذیری دیافراگم در محدوده های خطی و غیرخطی

کفها به عنوان دیافراگم افقی و اولین جزء از سیستم باربر جانبی وظیفه انتقال بارهای جانبی را به اجزای قائم باربر جانبی بر عهده دارند. در روش های متداول تحلیل و طراحی سازه ها، فرض معمول این است که دیافراگم کف در صفحه خود به صورت کاملا صلب عمل می نماید و نیروهای جانبی به نسبت سختی اجزای قائم مقاوم بین آنها توزیع می گردد. در صورتی که در بسیاری از موارد سقفهای ساختمان به صورت نیمه صلب عمل کرده و انعطاف پذیری آنها باعث می گردد که توزیع نیروی جانبی بین عناصر مقاوم به نسبت سختی آنها صورت نگیرد. موضوع اصلی این تحقیق ارزیابی اثر انعطاف پذیری دیافراگم کف بر پاسخ لرزه ای ساختمانهای فولادی مهاربندی شده با سقفهای تیرچه ای در محدوده های خطی و غیرخطی در روش سطح عملکرد می باشد. با مقایسه و بررسی نتایج می توان نتیجه گرفت که روش طراحی بر اساس فرض دیافراگم صلب که در آیین نامه های کنونی زلزله وجود دارد، نمی تواند برآورد و ارزیابی صحیحی از جابه جایی نسبی و سطح تقاضای شکل پذیری در اعضای اصلی سیستم باربر جانبی یعنی بادبندها، به خصوص در طبقات پایین ساختمانهایی که دارای نسبت دهانه به عرض زیاد باشند (نسبت بزرگتر از سه) انجام دهد؛ به علاوه انعطاف پذیری دیافراگم باعث تفاوت الگوی پخش بار بین بادبندها با حالت دیافراگم صلب می شود. این تفاوت باعث ایجاد نیروهای زیادتری در بادبندهایی که سطح بارگیر بیشتری دارند، می گردد. همچنین مدل دیافراگم انعطاف پذیرجابه جایی نسبی و تغییر شکل بیشتری در قابهای سازه به خصوص قابهای میانی ایجاد می کند که این افزایش جابه جایی ها می تواند منجر به افزایش نیرو درون بادبندهای این قابها شود، در حالی که این اعضاء در روش دیافراگم صلب برای انتقال این نیروها طراحی نشده اند.