عقد تورق برای تامین نقدینگی از منظر فقهای امامیه

تورق عقدی است که با هدف تامین منابع مالی و نقدینگی صورت می گیرد و در بیشتر مذاهب فقهی به عنوان بخشی از بیع العینه مورد بحث قرار گرفته است. اخیرا در برخی از بانک های کشورهای عربی از این عقد استفاده می شود که اجرای آن موافقان و مخالفانی در میان اندیشمندان اهل سنت دارد. به دلیل استفاده از این عقد برای تامین نقدینگی و سرمایه در گردش بازرگانان و تولید کنندگان، مناسب بود جواز آن از منظر فقهای امامیه نیز مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله به استخراج دیدگاه امامیه با استفاده از منابع فقهی با روش توصیفی و تحلیل محتوا پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد نه تنها نمی توان دلایل قابل اتکایی بر عدم صحت این عقد و مخالفت آن با عمومات و اطلاقات ارائه کرد، بلکه برای تایید صحت این عقد می توان از آثار متعدد علمی فقهای امامیه استفاده کرد.