رهیافت معرفت شناسی به عالم برزخ و عالم خیال از دیدگاه ابن عربی

ابن عربی، برزخ را به معنای حد فاصل بین دو چیز می داند که معرفت آن امری عقلانی است اما وجود آن امری خیالی است. وی مراتب وجودی برزخ را به برزخ نزولی (اعیان ثابته) و برزخ صعودی (برزخ پس از مرگ) تقسیم می کند.به زعم وی، مفهوم و مصداق خیال، حقیقتی است که «نه موجود، و نه معدوم» یا «هم موجود، و هم معدوم» است؛ از این رو،اگرچه این امر به ظاهر تناقض نماست اما نه تنها متناقض نیست، بلکه حاکی از رابطه خاصی است که بین وجود مجازی موجودات ممکن، ووجود حقیقی واجب الوجود بالذات برقرار است. وی مراتب وجودی خیال را به خیال متصل و منفصل تقسیم می کند و مرتبه خواب انسانهای عادی را در هر دو مرتبه خیال متصل ومنفصل می داند اما خواب و مکاشفه انسانهای کامل،از جمله انبیاء و وحی رسالی آنها را مربوط به خیال منفصل می داند.