تجارب یادگیری مشارکتی در آموزش مسئله محور: یک مطالعه کیفی

آموزش مسئله محور یکی از روش های فعال آموزش و یادگیری است که به منظور به کارگیری موثر آن در شرایط موجود آموزشی، سبک تعدیل شده آن با هدایت مدرس به جای گامهای هفت گانه توصیه شده است. علیرغم شناخت تاثیر روش های فعا ل آموزشی از جمله روش مبتنی بر حل مسئله و بهره وری بیشترآن در عمق یادگیری، هنوز در جایگزینی آن با شیوه های منفعل و سنتی چالش های زیادی وجود دارد.هدف از این مطالعه تبیین تجارب دانشجویان کارشناسی ارشد از روش یادگیری مبتنی بر حل مسئله با سبک تعدیل شده و هدایت محور بوده است.
در این مطالعه کیفی 15 دانشجوی کارشناس ارشد پرستاری سال آخر و فارغ التحصیل که در طی دروس مختلف آموزشی مقطع ارشد، تجربه آموزش ویادگیری مبتنی بر حل مسئله را دارا بودند،شرکت داشتند. شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه نیمه ساختار بود و علاوه بر مصاحبه حضوری، به صورت گروه متمرکز نیز از دانشجویان مصاحبه صورت گرفت. پس از مصاحبه متن مصاحبه ها عینا پیاده شد و همزمان تجزیه و تحلیل داده ها، استخراج و طبقه بندی تم ها انجام گرفت. داده های پژوهش با روش تحلیل محتوا تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد روش یادگیری مبتنی بر حل مسئله، تجربه یادگیری فعال، خود راهبری، انگیزش، تفکر نقادانه و یادگیری از مسیر جستجو و تحقیق همراه است. همچنین شرکت کنندگان محدودیتهای این رویکرد را، عدم وجود آمادگی و مهارت کافی در دستیابی به منابع، زمان بر بودن، هدایت ناکافی، ناهماهنگی اعضاء گروه در انجام کار تیمی می دانستند. نتایج مطالعه بیانگر ضعف مهارت های ضروری برای انجام MPBL بوده است از جمله کار گروهی که فرصتی برای رشد ارتباطات بین فردی، پویایی گروه، و بررسی و درک موضوعات و کسب عمیق اطلاعات آموزشی است.همچنین تدارک موضوعات و مسائل یادگیری همراه با بسته های راهنمای آموزشی وهدایت و ایجاد آمادگی کافی به منظور استفاده بهینه از زمان امری اجتناب ناپذیر است. لذا حمایت سیستم آموزشی و مدرسین در توسعه زمینه و بستر مناسب آموزش به روش MPBL برای استفاده از مزایا و فواید ارزنده این روش آموزشی ضروری است با توجه به تاثیر روش تعدیل شده حل مسئله در تقویت مکانیزمهای یادگیری خصوصا در سطح تحصیلات تکمیلی پیشنهاد می گردد.