تربیت شهروندی دانشجو در بستر تعامل خانواده و دانشگاه

تربیت شهروندی بهمثابه آموزش دانشها، مهارتها و خلقیات شهروندی، جهت مشارکت موفقیتآمیز در زندگی اجتماعی ازجمله اهداف و کارکردهای مشترک میان خانواده و دانشگاه است. بنیان این نوع تربیت از کودکی و در محیط خانواده شکل گرفته و میتواند با ورود فرد به مدرسه و در نهایت دانشگاه، از عمق و غنای بیشتری برخوردار گردد. در واقع تربیت شهروندی فرایندی تعاملی است و علاوه بر آموزش دانش شهروندی مستلزم یادگیری مهارتها و خلقیات شهروندی نیز است، از اینرو محیطهای آموزشی و بهطور خاص دانشگاهی، میتوانند زمینه ها و فرصتهایی را برای تعاملات واقعی و ارائه بازخورد لازم جهت تثبیت، اصلاح، تغییر، حذف و حتی ایجاد رفتارهای مناسب و در نتیجه ورزیدگی در مهارتها و خلقیات شهروندی را برای دانشجویان فراهم آورند. با توجه به اینکه چنانچه برنامه های طراحی شده دانشگاه در این خصوص با آموزشهای حاصل از محیط خانواده ها، هماهنگ و همسو باشد، یادگیری عمیقتر و پربارتری را در دانشجویان شکل خواهد داد، بنابراین ضروری است در این خصوص میان خانواده ها و دانشگاه ها، ارتباطی متقابل شکل گیرد. از این رو در مقاله حاضر این سوالات مورد بررسی قرار خواهند گرفت که چگونه دانشگاه ها میتوانند فرصتهایی را در زمینه تربیت شهروندی دانشجویان فراهم کنند؟ و خانواده ها نیز چگونه میتوانند به تحقق اهداف دانشگاه ها در تربیت شهروندی کمک کنند؟ به همین منظور دو راهبرد ایجاد کارگاه های آموزشی و نمایشگاه های علمی- فرهنگی بهمثابه راهکارهای تقویت کننده تعامل بین خانواده و دانشگاه در جهت تقویت تربیت شهروندی مورد بررسی قرار گرفته است.