تغییرات درکارکرد آنزیم های آنتی اکسیدان و صفات فیزیولوژیک ارقام گندم در پاسخ به همزیستی Arbascular mycorrchizalدر رژیم های مختلف آبیاری

این تحقیق به منظور ارزیابی تغییرات در کارکرد آنزیم های آنتی اکسیدان، پرولین، محتوای نسبی آب و تعیین کلنیزاسیون ریشه در چهار رقم تجارتی گندم (Triticum aestivum L) شامل آذر-2، داراب2، شیراز و فلات در همزیستی با قارچ Glomus intraradices تحت چهار تیمار آبیاری100، 75، 50 و 25 درصد ظرفیت مزرعه ای (FC) در سال 1389-1388 در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز طرح ریزی گردید. در ارقام تلقیح شده میانگین سطح برگ، وزن تر اندام هوایی، وزن تر ریشه و وزن خشک اندام هوایی به ترتیب 0/6، 2/10، 6/15 و 2/15 درصد بیشتر از ارقام تلقیح نشده بود. کمبود آب درصد کلنیزاسیون ریشه را کاهش داد و بیشترین مقدار کلنیزاسیون (10/28 درصد) در رقم آذر-2 مشاهده گردید. در مقایسه با ارقام تلقیح نشده، تیمار تلقیح با قارچ میانگین محتوای آب نسبی، پرولین، مقدارکلروفیل، پروتئین کل، آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز، پرواکسیداز وکاتالاز را در ارقام میکوریز به ترتیب به مقدار 5/5، 6/35، 8/13، 6/21، 5/22، 7/22 و 5/15 درصد افزایش داد. بیشترین کارکرد آنزیم های پراکسیداز (U mg-1 77/9)، کاتالاز (U mg-182/9) و سوپراکسید دیسموتاز (U mg-180/19) در رقم آذر-2 به دست آمد. نتایج تحقیق نشان داد که تلقیح با قارچ Glomus intraradices آثار مضر تنش کمبود آب بر ارقام گندم را از طریق افزایش تجمع پرولین و کارکرد آنتی اکسیدان های آنزیمی کاهش داد. ارقام آذر-2 و داراب-2 مقادیر بالاتری را برای آنزیم ها و کلنیزاسیون ریشه در مقایسه با سایر ارقام نشان دادند. بنابراین، از این ارقام می توان در برنامه های به نژادی برای همزیستی بهتر و تحمل خشکی در گندم استفاده کرد.