تحلیل دیرینه اقلیم دریاچه دشت ارژن فارس با استفاده از آنالیز ایزوتوپ اکسیژن

تغییرات مقادیر ایزوتوپ اکسیژن16 Об / 18Об وБc13/бc12 می تواند شاخص مناسب و دقیقی از تغییرات اقلیمی گذشته ارائه دهد. چرا که تغییرات ایزوتوپی می تواند در اثر فرایندهای فیزیکی- شیمیایی بسته به شرایط اقلیمی خاص خود باشد و بنابراین جسد این ارگانیسم ها می تواند گویای شرایط اقلیمی خاص دوران های گذشته باشد. بدین منظور تعداد 9 مغزه از عمق1 تا 3 متر از دریاچه دشت ارژن فارس برداشته شد. سپس رسوبات در مقاطع 5CM برای جداسازی و شمارش استراکودها در آن تقسیم شد. با محاسبه بار رسوبی و آهنگ رسوب گذاری در عمق-های مختلف دریاچه به منظور تعیین سن دقیق رسوبات، سن سنجی به روش کربن 14 انجام شد. سپس با رسم ستون مقاطع در دریاچه و به روش کالیبراسون تعداد22 نمونه از اعماق مختلف انتخاب و برای بررسی مقادیر ایزوتوپی به آزمایشگاه لویی پاستور دانشگاه اتاوا کانادا فرستاده شد همچنین تعداد 3 نمونه برای سن سنجی از اعماق مختلف دریاچه انتخاب و به آزمایشگاه کربن 14 شهر پزنان لهستان فرستاده شد. سپس براساس نتایج آنالیز اکسیژن و بدست آمدن سن دقیق نمونه ها 12زون اقلیمی در طی دوره 11 هزار سال گذشته شناسایی و معرفی گردید. منفی بودن مقادیر ایزوتوپی بیان کننده شرایط اقلیمی سرد و مرطوب در طی دوره هولوسن در این محیط است و دامنه تغییرات در مقادیر ایزوتوپی در این بازه زمانی نشان دهنده نوسانات اقلیمی در این ناحیه است به طوری که نتیاج مقادیر ایزوتوپ اکسیژن به خوبی این تغییرات را نمایش می دهد. با توجه به مقادیر ایزوتوپ 18در طول دوره مورد بررسی مشخص شد که دریاچه در11 هزار سال گذشته شرایط گرم و خشک تری را نسبت به دوره های بعدی پشت سر گذاشته است. خشک ترین دوره بر اساس نتایج آنالیز اکسیژن دوره زمانی 2213-2020 سال گذشته بوده است. و سرد ترین دوره طی 11 هزار سال گذشته در این دریاچه 4261 سال قبل بوده است. نوسانات اقلیمی در این دریاچه به تغییرات در سیستم های آب و هوایی ورودی به این ناحیه ارتباط داده شده است.