اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی معتادین خود درمانجو

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی معتادین خوددرمانجو است.
جامعه آماری پژوهش، بیمارانی بودند که برای ترک اعتیاد به یکی از مراکز ترک اعتیاد بیماران سرپایی وابسته به سازمان بهزیستی مشهد مراجعه کرده بودند. تعداد اعضای نمونه 20 نفر هستند که به صورت نمونه گیری در دسترس و براساس نمرات آنها در پرسشنامه GHQ (نمره 23 و بالاتر) انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی ساده در دو گروه 10 نفره آزمایشی و گواه جایگزین شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش، پرسشنامه GHQ است که دارای روایی و پایایی منایبی است. روش تحقیق به صورت نیمه تجربی است و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است.
نتایج نشان داد که درمان مرور زندگی بر افزایش سلامت عمومی معتادین خوددرمانجو و به عبارتی کاهش خرده آزمون های آن یعنی علایم جسمانی، علایم اضطراب و اختلال خواب، اختلال در کنش اجتماعی و علایم افسردگی موثر بوده است.
به نظر می رسد به کارگیری روش درمانی مرور زندگی به شکل چشم گیری در افزایش سلامت روانی معتادین در حال ترک موثر باشد.