رابطه کمال گرایی با حرمت خود در دانشجویان دختر پلیس

در دهه های اخیر به مسائل مربوط به بهداشت روان دانشجویان بیش از پیش توجه شده است، از آن رو که دانشگاه ها محیط هایی ارزش یابی کننده هستند، لذا مسئله ای که ممکن است در شرایط ارزشیابی محقق شود، کمال گرایی است. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین کمال گرایی با حرمت خود دانشجویان دختر مصوب و دوره های فراگیر تحت آموزش دانشگاه علوم انتظامی است.
این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در(دوره مصوب و فراگیرتحت آموزش) بودند که از این تعداد 81 نفر از دانشجویان دختر مصوب و 82 نفر از دانشجویان دختر دوره های فراگیر تحت آموزش (مجموعا 163 نفر) در سال تحصیلی 1389-1390 به صورت تصادفی انتخاب شدند و به کلیه گویه های پرسش نامه کمال گرایی تری شورت (1995) و حرمت خود کوپر اسمیت (1967) پاسخ دادند.
با اسفاده از ضریب همبستگی پیرسون مشخص شد که بین کمال گرایی و حرمت خود در هر دو گروه دانشجویان دختر مصوب و دوره های تحت آموزش (فراگیر) ارتباط معناداری در سطح 01/0 < P وجود دارد. علاوه براین تحلیل واریانس چند متغیری تفاوت معناداری را بین دو گروه در کمال گرایی و حرمت خود در سطح 01/0 < P نشان داد.
بر اساس یافته های پژوهش حاضر دانشجویان مصوب از کمال گرایی مثبت و حرمت خود بیشتری در مقایسه با دانشجویان تحت آموزش (فراگیر) برخوردارند. بنابراین باید در خصوص بهبود متغیرهای فوق در گروه دانشجویان فراگیر تدابیری اندیشیده شود.