بررسی تاثیر آموزش کاراته بر افزایش ابراز وجود دانش آموزان دختر مبتلا به کمرویی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تمرینات کاراته بر افزایش ابراز وجود دانش آموزان دختر مبتلا به کمرویی مقطع راهنمایی شهرستان سبزوار است. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه گیری به صورت تصادفی و چند مرحله ای انجام شد و بعد از همسانی، افراد به سه گروه آزمایشی (42 نفر) و یک گروه کنترل (14 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایشی در معرض تمرینات کاراته (متغیر مستقل) قرار گرفت و گروه گواه هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. زمان اجرای تمرینات شامل سه روز در هفته و روزانه 120 دقیقه به مدت 8 هفته بود. ابزارهای اندازه گیری عبارت بودند از: 1- پرسشنامه کمرویی رافی با 25 سوال 2- پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و ریچی با 40 سوال که طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده های پژوهش حاکی از آن است که: آموزش کاراته سبب افزایش ابراز وجود دانش آموزان کمرو نمی شود 5 p< %. تفاوت معناداری در ابراز وجود دخترانی که آموزش کاتا و کمیته دریافت کرده بودند نسبت به دخترانی که آموزش کاتا / کمیته دیده بودند، وجود نداشت 5. p< % تفاوت معناداری در ابراز وجود دخترانی که آموزش کمیته دریافت کرده بودند نسبت به دخترانی که آموزش کاتا دیده بودند، وجود نداشت 5. p< % آموزش کاراته تاثیر معناداری بر کاهش کمرویی ایجاد نکرد 5 p< %. براساس یافته های پژوهش این گونه استنباط می شود که برای اصلاح رفتارهای نه چندان سازگار نیاز به تکنیک های متعدد می باشد که یکی از آن موارد می تواند استفاده از تمرینات فیزیکی / ورزشی باشد.