بررسی روند تکامل زیورآلات ملیله از دوران هخامنشی تا سلجوقی

هنر ملیله کاری از جمله هنرهای فلزکاری است که از دیرباز در ایران رواج داشته است. ملیله کاری هنری است ارزشمند و اصیل که با پیشرفت تکنیک لحیم کاری و متصل شدن رشته های زر و سیم، نقوشی زیبا، ظریف با فرمی میان تهی را می آفریند. با بررسی های آثار موجود میتوان ریشه اولیه این هنر را از دوره ایلام دانست؛ که با استفاده از تزیینات جودان های و مفتول های طلا، زیورآلات زیبایی را خلق میکردند. مقاله حاضر با توجه به تحولات مهمی که در ملیله کاری دوران هخامنشی و سلجوقی اتفاق افتاده است، به بررسی روند تکامل تکنیک ساخت این دو دوره تاریخی مهم پرداخته شده است.
مطالب این مقاله به صورت کتابخانه ای، موزه ای و آرشیوی و با روش تحلیلی توصیفی جمع آوری شده و در پی پاسخگویی به این سوالات میباشد که این هنر از چه زمانی در ساخت زیورآلات بیشتر رواج یافته است؟ و دوم این که در چه دورانی شاهد پیشرفتها و تحولات مهمی در تکنیک ساخت و نقوش این هنر در جواهرسازی هستیم؟
با بررسی های انجام شده در نهایت این نتیجه حاصل شد که ملیله کاری از زمان هخامنشیان به صورت مفتولهای ظریف و منحنی شکل در زیورآلات به زیبایی بهکار میرفته و در دوران سلجوقی شاهد تحولات و پیشرفت مهمی چه در فرم و چه در تکنیک و نقوش هستیم.