میزگرد: فناوری و نوآوری در هنرهای سنتی

اشارههنرهای سنتی یا هنرهای ملی بخشی از تلاش و تکاپوی ایرانیان در حیطه تولید هنری را شامل میشوند که برمبنای ویژگی های ملیتی و اقلیمی ایرانیان، شکل گرفتهاند و پاسخی به نیاز انسان ایرانی در دوره های مختلف بودهاند.
در این میان هنرمند ایرانی برای خلق، تولید، عرضه و کاربری بهتر اثر هنری به فناوری های بومی دست یافته است. فناوری های بومی این فرصت را در اختیار هنرمند قرار میدهند که از پس دشواری های تولید برآید و بتواند به ایده های ذهنی و تخلی خود واقعیت ببخشد.
آنچه که در حیطه فناوری های بومی همچون هر پدیده بومی دیگری میتوان به آن پرداخت، تلاش برای تکمیل آگاهی های شناختی، دانش شناسی، مهندسی ارزش، مدیریت دانش و تجربه، پیشبینی شیوه های انتقال تجربه و مهارت و سازگارسازی این فناوری های بهجایمانده از دوره های پیشین، با زمان است.
و اما امروز فناوری های بومی در نظام پویا، پرسرعت و با نشاط فناوری های نوین، در کجای کار قرار دارد؟ آیا برای پیوند فناوری های بومی با فناوری های نوین یا ارتقای کارکرد و عملکرد آنها بهفراخور مقتضیات و مطالباتی که از آنها انتظار میرود، فعالیتی صورت میگیرد؟
هنرهای سنتی ایران -باتاکید بر ارزش ذاتی و حفظ اصالت- نیازمند تحول در روندهای تولید و عرضهاند و این مهم با شناخت و ارتقای فناوری های بومی این هنرها قابل دستیابی است.
در نشست پیش رو با حضور دکتر محمد رزاقی دبیر علمی همایش فناوری های بومی در هنرهای سنتی، دکتر ایرج گودرزنیا عضو هیات علمی دانشگاه شریف، مهندس علیرضا اسماعیلی معاون پژوهشی فرهنگستان هنر، دکتر مهدی مکی نژاد عضو هیات علمی فرهنگستان هنر و مهندس کاوه خورابه دبیر اجرایی هماندیشی فناوری های بومی در هنرهای سنتی، جایگاه فناوری های بومی در هنرهای سنتی بررسی شده است.