رویکردی جامعه شناختی به نقش بازنشستگان ناجا بر امنیت اجتماعی

پژوهش حاضر که از نوع مطالعات اسنادی کتابخانه ای است، با بررسی نظریه های جامعه شناسی، قرآنی اسلامی، بهره گیری از مقالات علمی، پژوهشی و... به دنبال تحلیلی جامعه شناختی از نقش و اثرگذاری بازنشستگان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران به عنوان سرمایه های انسانی در تامین و ارتقاء امنیت اجتماعی با رویکرد پیشگیرانه می باشد. در این مقاله تاثیر روابط اجتماعی بازنشستگان ناجا بر ایجاد و ارتقاء امنیت اجتماعی به ویژه در سطح محلات و مناطق مسکونی با تاکید بر تاثیر مستقیم بر سه شاخص اعتماد، همبستگی و مشارکت اجتماعی و در نتیجه سرمایه اجتماعی آحاد مردم بررسی می شود. بر این اساس و با توجه به یافته های پژوهش، بازنشستگی منجر به افزایش اوقات فراغت کارکنان و به دنبال آن ایجاد و افزایش سطح روابط و تعاملات اجتماعی آنها می شود که این روابط جدید یا ارتقاء یافته، در صورت هدایت هدفمند، با افزایش اعتماد، همبستگی و مشارکت اجتماعی، منجر به افزایش سرمایه اجتماعی حوزه عمل بازنشسته و در نتیجه ایجاد و ارتقاء امنیت اجتماعی محله یا منطقه عمل وی گردیده که این مسئله خود، در رابطه با بازنشستگان نیروی انتظامی با توجه به ویژگی های شغلی، تجربه و تخصص آنها به ویژه آشنایی به تهدیدات، آسیب ها و فرصت های حوزه سرزمینی به مراتب ملموس تر، محسوس تر و اثرگذارتر خواهد بود. بنابراین سازمان های متبوع بازنشستگان، که در این پژوهش، نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و کانون بازنشستگان آن می باشد، می توانند با هدایت هدفمند بازنشستگان در برقراری، حفظ و ارتقاء روابط و تعاملات اجتماعی کارکنان خود، پیش و پس از بازنشستگی، به روش های مختلف از جمله راه کارهای پیشنهادی در این مقاله (عضویت در شورایاری ها، هیئت امنای مساجد و...)، ضمن جلوگیری از انزوا، سرخوردگی و فرسودگی بازنشستگان، با برنامه ریزی دقیق، اهداف مورد نظر از جمله ایجاد و ارتقاء امنیت اجتماعی در سطح کشور که اساسا از اهداف کلان ناجا نیز می باشد را محقق سازند.